تاثیر تیمار سلسیلیک اسید بر ماندگاری پس از برداشت لیموترش

لیموترش از مهمترین گونه های مرکبات در چرخه تغذیه ای می باشد از این رو استفاده از مواد موثر و بازدارنده در مقابل پاتوژن ها وآفات و بیماریها می تواند نقش موثری در افزایش قابلیت انبارداری و ماندگاری میوه لیمو پس از برداشت و عرضه آن به دنبال داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سالیسیلیک اسید بر عمر پس از برداشت لیمو ترش میباشد. به همین جهت آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی و در سه تکرار صورت گرفت. فاکتور اول: سالیسیلیک اسید در سه سطح سه سطح ( ۰، ۱ و ۲ میلی مولار) و فاکتور دوم زمان در چهار سطح ( ۰، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ روز) بود. صفات مورد اندازه گیری شامل: مواد جامد محلول، اسیدآسکوربیک، مالون دی آلدهید، میزان کلروفیل، pH آب میوه، درصد پوسیدگی، کیفیت پوست میوه و سفتی میوه بودند. با توجه به نتایج به دست آمده، سالیسیلیک اسید موجب کاهش روند کاهشی وزن تر کارتینویید وکلروفیل، مالون دی آلدیید و اسید اسکوربیک شد و باعث افزایش مواد جامد در محلول گردید. بالاترین وزن تر میوه در سطح ۱ میلی مولار و بالاترین سطح کلروفیل aو b ، کلروفیل کل، کارتنوییدها، مالون دی آلدهید جلوگیری از کپک زدگی در سطح ۲ میلی مولار اسید سالسیلیک بروز یافت. براساس نتایج این تحقیق می توان بیان کرد که اسید سالیسیلیک می تواند به عنوان یک تکنولوژی پس از برداشت توانمند برای افزایش ماندگاری میوه لیمو مورد استفاده قرار گیرد. تاثیر تیمار اسید سالیسیلیک در کاهش آسیب سرمازدگی در میوه گوجه فرنگی می تواند به افزایش انسجام غشای سلولی در اثر کاهش فعالیت آنزیمهای پراکسیداسیون غشای سلولی مربوط باشد که با کاهش میزان نشت یونی و مالون دی آلدئید همراه می باشد.