تاثیرکاربرد پس از برداشت کیتوزان بر برخی صفات لیموترش

امروزه استفاده از پوشش های خوراکی به دلیل تمایل مشتریان بر خریداری محصولاتی که تازگی و طراوت خود را حفظ میکنند، افزایش یافته است. زیست تخریب پذیری، ممانعت از تبادل گازهای تنفسی، کنترل تنفس میوه ها و سبزیها، بازدارندگی از تبادل ترکیبات بودار و طعم دار و همچنین حفاظت محصول در مقابل صدمات مکانیکی از جمله مهمترین مزایای پوشش های خوراکی میباشند. لیموترش از مهمترین گونه های مرکبات در چرخه تغذیه ای میباشد از این رو استفاده از مواد موثر و بازدارنده در مقابل پاتوژنها وآفات و بیماریها میتواند نقش موثری در افزایش قابلیت انبارداری و ماندگاری میوه لیمو پس از برداشت و عرضه آن به دنبال داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کورتیزان بر عمر پس از برداشت لیموترش میباشد. به همین جهت آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی و در سه تکرار صورت گرفت. فاکتور اول کیتوزان در سه سطح ۰ )، ./۵ و ۱ میلی گرم بر لیتر) و فاکتور دوم زمان در چهار سطح ۰)، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ روز) بود. صفات مورد اندازه گیری شامل مواد جامد محلول، اسیدآسکوربیک، مالون دی آلدهید، میزان کلروفیل، pH آب میوه، درصد پوسیدگی، کیفیت پوست میوه و سفتی میوه بودند . بالاترین وزن تر میوه، بالاترین سطح کلروفیل aو b، pH آب میوه، کارتنوییدها، جلوگیری از کپک زدگی در سطح ۱ میلی مولار کیتوزان ودر مورد مالون دی آلدهید در تیمار شاهد بروز یافت. با توجه به نتایج به دست آمده، کیتوزان سید موجب کاهش روند کاهشی وزن تر کارتینویید و کلروفیل، مالون دی آلدیید و اسید اسکوربیک شد و باعث افزایش مواد جامد در محلول گردید . براساس نتایج این تحقیق می توان بیان کرد که کیتوزان میتواند به عنوان روشی پس از برداشت برای افزایش ماندگاری میوه لیمو مورد استفاده قرار گیرد.