سنجش سطح رضایتمندی از سیستم یادگیری الکترونیکی در شرایط کرونا: یک مطالعه موردی در مراکز دانشگاهی

امروزه یادگیری الکترونیکی، به عنوان پیامد مستقیم ادغام فناوری و آموزش، به صورت یک رسانه قدرتمند یادگیری ویژهپدیدار شده است. اهمیت انکارناپذیر یادگیری الکترونیکی در آموزش منجر به رشد گسترده تعداد دوره های آموزشالکترونیکی و سیستم های ارائه انواع مختلف خدمات می شود. ارزیابی سیستم های یادگیری الکترونیکی برای اطمینان از ارائهخدماتی رضایتبخش، استفاده کارآمد و تاثیرات مثبت بر یادگیرندگان بسیار مهم است. در این پژوهش بر اساس مرور کلیادبیات و تجربه نویسندگان مقاله، مدلی جهت سنجش سطح رضایت دانشجویان از کیفیت خدمات سیستم یادگیریالکترونیکی در یکی از دانشگاه های استان فارس که از سامانه مودل استفاده میکند، ارائه شده است. در مدل طراحی شدهعوامل و متغیرهای موثر بر رضایت دانشجویان از سیستم یادگیری الکترونیکی آورده شده است. با استفاده از داده های جمعآوری شده از ۳۰۰ دانشجو که از سیستم یادگیری الکترونیکی فوق استفاده می کردند، با روش مدل سازی معادلاتساختاری حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM)، چهارچوب پیشنهادی اعتبارسنجی و مدل نهایی ارائه شده است. محاسباتمربوط به برازش اندازه گیری، ساختاری و کلی مدل و سایر آزمون های انجام شده با استفاده از نرم افزارهای Lisrel ، SPSS وMinitab صورت گرفته و تحلیل های آماری نشان از برازش مناسب مدل دارد. عوامل تعیین کننده میزان رضایت درک شده از سیستم آموزش الکترونیکی عبارتند از: کیفیت سیستم فنی، کیفیت اطلاعات، کیفیت خدمات، کیفیت سیستم پشتیبانی وسودمندی درک شده، که در مجموع ۸۲ درصد از واریانس رضایت کلی را تبیین می کنند.