الگوی ساختاری مهارت اجتماعی کودکان با ناتوانی های یادگیری بر اساس سبک های دلبستگی با نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی

زمینه و هدف: ناتوانی های یادگیری عاملی موثر بر بسیاری از جنبه های زندگی فرد از جمله مهارت اجتماعی است، به گونه ای که عمده کودکانی که مهارت اجتماعی ضعیف دارند، افسرده و منزوی میشوند. بنابرین هدف پژوهش تدوین الگوی ساختاری مهارت اجتماعی کودکان با ناتوانی های یادگیری بر اساس سبک های دلبستگی با نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی بود. روش: مطالعه­ حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده­ها، همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. تعداد ۲۰۰ نفر از دانش­آموزان با ناتوانی یادگیری مراجعه­کننده به مرکز درمان ناتوانیهای یادگیری بوجیکای شهر تهران در سال ۹۸-۱۳۹۷ با روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و فرم والدین پرسشنامه مهارت اجتماعی (گرشام و الیوت، ۱۹۹۰)، فرم والدین پرسشنامه سبک دلبستگی (هالپرن و کاپنبرگ، ۲۰۰۶)، و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (جینکینز و مورگان، ۱۹۹۹) برای جمع­آوری داده­ها استفاده شد. تحلیل داده­های پژوهش با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری و آزمون اثرهای واسطه ­ای در مدل پیشنهادی با روش بوت استراپ انجام شد. یافته ها: برآیندها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی با داده­ها برخوردار است. بر اساس نتایج، سبک ­های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی و خودکارآمدی تحصیلی به ترتیب پیش­بین منفی و مثبتی برای مهارت اجتماعی بودند (۰۵/۰>P). یافته ­ها همچنین نقش میانجی­گر خودکارآمدی تحصیلی را در رابطه بین سبک­های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی با مهارت اجتماعی مورد تایید قرار دادند. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که سبک ­های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی موجب کاهش مهارت­های اجتماعی در کودکان با  ناتوانی­های یادگیری شده و سبک­های دلبستگی از طریق خودکارآمدی تحصیلی به طور غیرمستقیم به ارتقاء مهارت اجتماعی در این کودکان کمک می­کند.