نقش حرمت خود و هوش هیجانی در پیش بینی تاب آوری دانش آموزان دارای آسیب شنوایی

زمینه و هدف: یکی از مهم­ترین حواس انسان، حس شنوایی است که آسیب آن می­تواند فرایند سازش با محیط زندگی را تحت تاثیر قرار داده و موجب تاخیر در تحول و پردازش فرایندهای ذهنی و شناختی شود. همچنین تاب­ آوری به مهارت­ها و توانمندی­هایی اشاره دارد که فرد را قادر می­­سازد با سختی­ها، مشکلات، و کشاکش های زندگی سازش کند. بدین ترتیب هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی و حرمت خود در پیش بینی تاب ­آوری دانش ­آموزان دارای آسیب­ شنوایی است. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه مورد مطالعه شامل ۸۱ نفر از دانش ­آموزان دختر و پسر مبتلابه آسیب شنوایی در دامنه سنی ۱۳­-۱۰ سال مقطع ابتدایی شهر شیراز بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سطوح تاب­ آوری، حرمت خود، و هوش هیجانی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های تاب­ آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، حرمت ­خود کوپر­­ اسمیت (۱۹۶۷)، و هوش هیجانی شرینگ (۱۹۹۹) سنجیده شد و در پایان داده ­ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون هم­زمان تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج پژوهش نشان داد که تاب­آوری با هوش هیجانی و حرمت خود همبستگی مثبت و معنی دار دارد (۰/۰۵>p). همچنین نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیر هوش هیجانی ۳۳ درصد از واریانس تاب­آوری (۰/۰۰۲>p) و متغیر حرمت خود عمومی ۲۴ درصد از واریانس تاب آوری را پیش بینی می­ کند (۰/۰۲۵>p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش مبنی بر نقش هوش هیجانی و حرمت خود در پیش­ بینی تاب­ آوری دانش ­آموزان با آسیب ­شنوایی، می­ توان نتیجه گرفت که با پرورش این سازه­ها در این دانش ­آموزان می­توان انعطاف ­پذیری و سطح سازش ­یافتگی آنها را ارتقا بخشید.