بررسی عوامل انگیزشی و نگرشی موثر در پیشبینی پیشرفت ریاضیات، به منظور تدوین یک مدل ساختاری برای دانشآموزان پایه دوم دبیرستان

ریاضیات از درسهای مهمی است که یادگیری آن میتواند در تمامی عرصههای زندگی تاثیرگذار باشد. این پژوهش، با هدف تدوین مدلی برای تبیین و پیشبینی پیشرفت ریاضی بر اساس باورهای انگیزشی دانشآموزان انجام شده است. روش پژوهش، همبستگی از نوع پیشبینی است. پس از تهیه ابزار اندازهگیری و تعیین روایی و پایایی آن، از بین جامعه آماری پسران دانشآموز سال دوم دبیرستآنهای دولتی تهران، نمونهای به حجم ۱۲۰ نفر دانشآموز به روش خوشهای چند مرحلهای انتخاب شد و پرسشنامههای مربوطه را تکمیل کردند. نمره ریاضی هر یک از دانشآموزان نیز به عنوان ملاک پیشرفت ریاضی اخذ شد. دادههای جمعآوریشده به وسیله نرمافزار spss و لیزرل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. متغیرهای پژوهش توصیف شدند و مدل پیشنهادی بر اساس فرضیههای پژوهش به آزمون گذاشته شد. یافتههای به دست آمده فرضیه اول را تایید کردند. بدین معنی که میتوان برای پیشبینی پیشرفت ریاضی بر اساس عوامل فردی، آموزشگاهی و خانوادگی معادله رگرسیون را صورتبندی کرد و نشان داد که این عوامل سهگانه، روی هم ۹۸ درصد از واریانس پیشرفت ریاضی را تبیین میکنند. برای آزمون فرضیه دوم از روش تحلیل مسیر استفاده شد و نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی برازندگی ندارد. نتایج آزمون فرضیه سوم نشان داد که عوامل فردی ۶۷ درصد، عوامل آموزشگاهی ۶۱ درصد و عوامل خانوادگی ۴۹ درصد در پیشبینی پیشرفت ریاضیات سهم دارند. نتایج آزمون فرضیه چهارم نشان داد که عوامل آموزشگاهی نسبت به عوامل خانوادگی واریانس بیشتری از پیشرفت ریاضی را تبیین میکنند، گرچه عوامل خانوادگی هم تاثیر معنیداری بر پیشرفت ریاضی دارند.