تاثیر آموزش خنده درمانی کاتاریا (یوگای خنده) بر احساس ناامیدی و تنهایی کودکان مبتلا به سرطان خون
محل انتشار: فصلنامه سلامت روان کودک، دوره: 5، شماره: 4
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 226
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CHILD-5-4_016
تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1400
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: فرد مبتلا به سرطان خون حالاتی از یاس، ناامیدی به آینده، و احساس ناراحتی از ابتلا به این بیماری را تجربه می کند. یکی از رویآوردهای درمانی موثر، خنده درمانی کاتاریا است که مستلزم تحریک از طریق خنده و آرام بخشی از طریق یوگا است. بدین ترتیب هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش یوگای خنده کاتاریا برکاهش احساس ناامیدی و تنهایی کودکان مبتلا به سرطان خون بود.
روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و دوره پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی کودکان مبتلا به سرطان خون مراجعه کننده به مرکز پژوهشی - درمانی بیمارستان امید اصفهان در سال ۹۶- ۱۳۹۵تشکیل دادند که به این مرکز مراجعه کرده بودند. نمونه ای به حجم ۲۸ نفر با روش نمونه گیری در دسترس از جامعه مذکور انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (۱۳ نفر) و گواه (۱۵ نفر) جایدهی شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس ناامیدی کودکان (کازدین، روگرز و و کالبوس، ۱۹۸۶) و مقیاس احساس تنهایی کودکان (آشر، هیمل و رنشاو، ۱۹۸۴) بود. داده های به دست آمده با روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات یوگای خنده موجب کاهش معنادار نمرات احساس ناامیدی و احساس تنهایی گروه آزمایش در مراحل پسآزمون و پیگیری شده است (۰/۰۵>p).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که استفاده از تمرینات یوگای خنده بر کاهش احساس ناامیدی و تنهایی موثر است، در نتیجه این درمان می تواند به عنوان یک شیوه تکمیلی در کنار درمان های اصلی سرطان خون به کار رود.
کلیدواژه ها:
Loneliness ، children with leukemia ، hopelessness Kataria laughter therapy ، احساس تنهایی ، کودکان مبتلا به سرطان خون ، ناامیدی ، خنده درمانی کاتاریا
نویسندگان
زهرا صبوری
Faculty of Psychology and Educational Science, Khorasaga Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
فلور خیاطان
Department of Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Khorasaga Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
مجید قنوات
Child Growth & Development Research Center, Faculty of Medical Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :