تاثیر روش آموزش دیویس بر مهارت های خواندن و خلاقیت دانش آموزان نارساخوان

زمینه و هدف: نارساخوانی، از شایع­ترین انواع اختلال یادگیری است. کودکان نارساخوان با وجود داشتن بهره هوشی بهنجار، دریافت آموزش کافی، نداشتن مشکلات بینایی و شنوایی قادر به یادگیری خواندن حروف و کلمات از طریق آموزش در مدارس آموزش عمومی  نیستند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش آموزش دیویس بر میزان مهارت خواندن و افزایش خلاقیت در دانش آموزان نارساخوان پسر پایه دوم و سوم دبستان انجام شد. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی، طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان نارساخوان دوره ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد ۳۰ دانش آموز انتخاب، سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام ۱۵ نفر) جایدهی شدند. به منظور گردآوری داده ها از  آزمون هوش ریون کودکان (رحمانی و عابدی،۱۳۸۳)، آزمون خواندن نما (کرمی نوری و مرادی،۱۳۸۷) و آزمون خلاقیت تورنس (۱۳۸۷) فرم تصویری A و B استفاده شد. ابتدا این آزمون­ها در هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا شد، سپس روش آموزش دیویس بر روی دانش آموزان گروه آزمایش در ۱۵ جلسه ۴۵ دقیقه ای به­کار گرفته شد. در پایان مجددا آزمون خواندن نما وخلاقیت تورنس فرم B  بر روی هر دو گروه اجرا شد. داده های به دست آمده با ساتفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها:  نتایج نشان داد که بین میزان مهارت خواندن دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد. (۰/۰۱.(P < همچنین بین خلاقیت دو گروه نیز تفاوت معناداراست (۰/۰۵P <).  نتیجه گیری: بر اساس این یافته روش آموزش دیویس موجب بهبود مهارت های خواندن و خلاقیت در دانش آموزان نارساخوان می شود.