بررسی اثر دوز PMSG بر میزان بره زایی گوسفندان عشایری استان گلستان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 708

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_EJRR-9-2_006

تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1400

چکیده مقاله:

چکیده سابقه و هدف: طی سالیان اخیر ابزارهای مختلفی برای مدیریت تولید مثل معرفی شده اند که مهم ترین آنها داروهای تنظیم کننده زمان فحلی و جفت گیری گوسفند و بز می باشد. با توجه به ضعف مدیریت تولیدمثلی گله های عشایر و به منظور بهبود شرایط موجود، از ضرورت های اصلی این پروژه، بررسی استفاده از روش های همزمانی فحلی و ایجاد زایش های کنترل شده در خارج از فصل تولیدمثل در یکی از گله های عشایری به منظور مشاهده نتایج عینی آن در همان گله و همچنین آشنا نمودن و الگو سازی این روش ها در سایر گله های منطقه می باشد. این تحقیق به منظور بررسی افزایش دوقلوزایی و مشخص کردن بهترین مقدار PMSG بر باروری و زایش در گوسفندان نژاد کردی انجام شد. لذا با توجه به ضعف مدیریت تولیدمثلی گله های عشایر و به منظور بهبود شرایط موجود، از ضرورت های اصلی این پروژه، بررسی استفاده از روش های همزمانی فحلی و ایجاد زایش های کنترل شده در خارج از فصل تولیدمثل در یکی از گله های عشایری به منظور مشاهده نتایج عینی آن در همان گله و همچنین آشنا نمودن و الگو سازی این روش ها در سایر گله های منطقه می باشد. لذا در این پروژه اثرات طول دوره استفاده از پروژستاژن سیدر (۱۴ روز) به همراه تزریق مقادیر و زمان های مختلف هورمونPMSG در گوسفندان در دو گله عشایری استان مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این آزمایش از ۹۰ راس میش نژاد کردی با سن ۳ و ۴ سالگی در دوگله عشایری در ۳ گروه آزمایشی در استان گلستان استفاده شد. برای همزمان سازی گله از سیدر به مدت ۱۴ روز استفاده شد. همزمان با خروج سیدر هر گروه آزمایشی مقادیر متفاوتی از هورمون PMSG را بصورت عضلانی دریافت کرد.۳۶ ساعت پس ازخروج CIDR میش ها فحلی را نشان داده و جهت جفتگیری به مدت ۷ روز در برابرقوچ قرارگرفتند.امتیاز وضعیت بدنی(BCS) میش ها در روز قوج-اندازی و روز زایش ثبت شد و در نهایت تاثیر مقادیر مختلف هورمون بر عملکرد هر تیمارمورد بررسی قرارگرفت. داده های بدست آمده به کمک نرم افزار SAS و با استفاده از روش دانکن و رویه GLM در سطح آلفا ۵ درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین تیمارهایی که ۴۰۰ و ۵۰۰ واحد PMSG دریافت کرده بودند هیچگونه سطح معنی داری مشاهد نگردید ولی وزن بره سه ماهه در گروهی که ۴۰۰ و ۵۰۰ واحد PMSG دریافت کرده بودند نسبت به گروهی که ۶۰۰ واحد PMSG دریافت کرده بود معنی دار بوده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با افزایش مقدار PMSG تعداد میش هایی که فحلی رانشانداده اند،درصد فحلی، تعداد میش آبستن، متوسط وزن بره سه ماهه و وزن بره های تولیدی در هر تیمار افزایش یافتند و متوسط وزن بره سه ماهه افزایش معنی-داری را نشان داد.

نویسندگان

مختار مهاجر

استادیار پژوهشی بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج

رضا کمالی

استادیار پژوهشی بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج