مقایسه روش های تعیین شدت آبگریزی بر پایه اندازه گیری زاویه تماس آب- خاک
محل انتشار: فصلنامه علوم آب و خاک، دوره: 25، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 344
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWSS-25-2_005
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1400
چکیده مقاله:
زاویه تماس آب- خاک معیار کمی تمایز خاک آبدوست و آبگریز است. اهداف این پژوهش شامل: ۱) بررسی روشهای اندازه گیری زاویه تماس شامل روش مولاریته الکل، صعود موئینگی، شاخص جذب پذیری و روش قطره چسبان و ۲) تعیین مناسب ترین روش در یک نمونه خاک با بافت لوم شنی است. در این پژوهش سطوح مختلف آبگریزی به طور مصنوعی با استفاده از اسید استئاریک و با آزمون نفوذ قطره آب تهیه شد. زاویه تماس خاک آبدوست در روشهای مولاریته الکل، صعود موئینگی، شاخص جذب پذیری (دو شیوه محاسبه) و قطره چسبان به ترتیب ۸۹/۹، ۷۵/۴۱، (۵۷/۸۱) ۵۶/۲۸ و ۵۸/۹۱ درجه محاسبه شده است. روش قطره چسبان با استفاده از دستگاه اندازه گیری زاویه تماس بررسی شد. با این روش زاویه تماس در پنج سطح آبگریزی به ترتیب ۵۸/۹۱، ۱۰۴/۹۲، ۱۲۰/۴۸، ۱۲۹/۹۶ و ۱۷۳/۰۷ درجه تعیین شد. روش قطره چسبان به دلیل عدم محدودیت کاربرد در خاک های آبگریز و دقت ناشی از ترکیب توام مشاهده عینی برخورد قطره آب به خاک و نرم افزار در تعیین زاویه تماس، مناسبترین روش اندازه گیری زاویه تماس در خاک های آبگریز است. ارتباط زاویه تماس به عنوان شاخص کمی آبگریزی و زمان نفوذ قطره به عنوان شاخص کیفی، بررسی شد و همبستگی مثبت (R۲=۰.۹۷۵) ارزیابی شد.
کلیدواژه ها:
Water drop penetration test ، Capillarity rise method ، Ethanol molarity method ، Sorptivity index ، Sessile drop method ، Contact angle measuring device ، آزمون نفوذ قطره آب ، روش صعود موئینگی ، روش مولاریته الکل ، شاخص جذب پذیری ، قطره چسبان ، دستگاه اندازه گیری زاویه تماس
نویسندگان
ریحانه السادات موسوی زاده مجرد
۱. Department of Water Engineering, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Chaharmahal-Va-Bakhtiari, Iran.
سید حسن طباطبائی
۱. Department of Water Engineering, Faculty of Agriculture, Shahrekord University, Chaharmahal-Va-Bakhtiari, Iran.
نگار نورمهناد
۲. College of Agriculture, Payam Noor University of Isfahan, Isfahan, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :