مروری بر تاریخچه و کاربرد سیمان ها و بتون های فتوکاتالیستی با هدف کاهش آلودگی های زیست محیطی

فتوکاتالیست به ماده ای گفته می شود که در معرض نور فعال شده و می تواند به عنوان یک ماده ی فعال یا کاتالیزور، انجام واکنش های شیمیایی را تسهیل کند. از جمله خواص مهم مواد فتوکاتالیست می توان به خاصیت ضد باکتری و ضد بخار و توانایی جذب و تجزیه ی برخی از گازها اشاره کرد. از مشهورترین مواد فتوکاتالیست، می توان به اکسید تیتانیم یا تیتانیا اشاره کرد. خاصیت فتوکاتالیستی اولین بار در سال ۱۹۳۸ کشف شد و در سال ۱۹۹۶ از فتوکاتالیست ها در سیمان ها و بتون ها استفاده شد. سیمان ها و بتون های فتوکاتالیستی به موادی شامل سیمان، ماسه و مقادیری افزونی با ترکیب و نسبت مشخص اطلاق می شود که در آن ها ماده ای با خاصیت فتوکاتالیستی وارد شده است. برای اعمال این ماده در سیمان ها یا بتون ها می توان از سه روش اضافه نمودن در مخلوط خشک یا بالک، اعمال لایه ی سطحی یا پوشش فتوکاتالیستی بر روی آن ها یا هردوی این موارد استفاده نمود. استفاده از این سیمان ها و بتون ها در کاربردهای مختلف مانند پوشش کف و کناره ی خیابان ها و جاده ها، اتوبان ها، دیواره ی داخلی تونل ها و در نمای ساختمان ها بسیار متداول بوده و نتایج خوبی در بحث خاصیت ضد باکتری و نیز تجزیه ی اکسیدهای مضر موجود در هوا از آن ها گرفته شده است. در مقاله ی پیش رو به بررسی تاریخچه ی پیدایش و کاربردهای سیمان ها و بتون های فتوکاتالیستی پرداخته شده است و نمونه هایی از کاربردهای عملی آن ها در کشورهای مختلف آورده شده است.