نگرش زوجهای تالاسمی مینور بر سقط قانونی جنین تالاسمی ماژور

مقدمه تالاسمی شایعترین بیماری ژنتیکی در دنیا می باشد. در ایران بیش از ۲۰.۰۰۰ بیمار تالاسمی ماژور وجود دارند. اکثر نقاط دنیا و از جمله ایران برنامه کشوری پیشگیری از تالاسمی را اجرا می نمایند. در کشور ما تشخیص قبل از تولد و ختم حاملگی یکی از برنامه های موثر در این زمینه بوده است. اما برخی تحقیقات این روش را مناسب    نمی دانند. هدف این مطالعه بررسی نگرش زوج های تالاسمی مینور دارای جنین تالاسمی ماژور بوده است. روشکار این مطالعه توصیفی فوق بر ۶۵ زوج تالاسمی مینور دارای جنین تالاسمی ماژور از بهمن ماه سال ۱۳۸۷ لغایت بهمن ماه ۱۳۸۸ در بیمارستان امیر کلا بابل انجام شد و هر دو زوج در صورت رضایت در یک محیط آرام بدون حضور فرد پرسشگر به پرسشنامه پاسخ می گفتند تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد و بررسی آماری با آزمون مجذور کای انجام شد. نتایج سن مادران حامله بین ۱۷ تا ۳۵ سال  (۶۵/۴±۲۴ سال) و سن پدران بین ۲۲ تا ۳۹ سال بوده است (۲۳/۵±۳۶/۳۰). تمام زوجین بجز یک مورد برای سقط اقدام نمودند و همه از به وجود آمدن جنین تالاسمی ماژور اظهار ناراحتی می کردند. نتیجه گیری  اگرچه در کشور ایران سقط قانونی با موافقت رهبران مذهبی تا زمانی که سن حاملگی کمتر از ۱۶ هفته باشد اجرا می شود و در مطالعه حاضر ۴/۹۸% افراد با آگاهی کامل از آینده فرد تالاسمی ماژور برای سقط اقدام کردند، اما همه خانواده ها به نوعی از حادثه پیش آمده ناراحت بودند. در نتیجه باید برای حل این مشکل خانواده ها کارهای مفیدتری انجام شود. پیشنهاد می شود با استفاده از روش PGD به جای CVS، از عوارض روحی و جسمی زوجین کاسته شود.