اثر مهاری الکتروپوریشن و نانوذرات نقره بر رشد پروماستیگوتهای لیشمانیاماژور: تاثیر پهنای زمانی پالس

مقدمه لیشمانیوز جلدی (CL ) یک بیماری انگلی است که توسط گونه های مختلف از یک تک یاخته ای تاژکدار لیشمانیا از طریق پشه خاکی ماده از گونه فلبوتوموس به انسان انتقال می یابد. در این مطالعه اثر پالسهای الکتریکی بر پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور در پهنای زمانی مختلف در حضور نانوذرات نقره مورد بررسی واقع شده است. روش کار نوع این مطالعه علوم پایه بوده که در پاییز سال ۱۳۹۰در مرکز تحقیقات فیزیک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد واقع در پژوهشکده بوعلی انجام گرفت. ابتدا انگل لیشمانیا ماژور با سویه MRHO/IR/۷۵/ERدر محیط کشت RPMI ۱۶۴۰ ، در شرایط استاندارد کشت و سوسپانسیون پروماستیگوتها با غلظت parasites/ ml۱۰۶×۴۰ تهیه و با نانوذرات نقره ای که بیشینه توزیع سایز آنها در ۶ نانومتر بود، در غلظتهای ۲۴و۱۲ میکرو مولار به مدت ۱ساعت انکوبه شد. سپس ۸ پالس الکتریکی توسط یک دستگاه الکتروپوریتورECM ۸۳۰  در چهار پهنای زمانی ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میکروثانیه با قدرت V/cm ۲۵۰۰ و فرکانس یک هرتز به نمونه ها اعمال شد. ۲۴ ساعت بعد درصد بقای پروماستیگوتها در هر نمونه  به روش MTS تعیین گردید. نتایج نتایج نشان داد افزایش پهنای زمانی پالس به تنهایی موجب نوساناتی در بقای پروماستیگوتها شده که نسبت به یکدیگر معنی دار نبوده است. اما حضور نانوذرات نقره و اعمال همزمان پالسهای الکتریکی افت معنی داری در بقای پروماستیگوتها فراهم می نماید. به نظر می رسد که همیاری پالسهای الکتریکی با نانوذرات نقره در غلظت ۲۴ میکرومولار با اعمال پالسهای با دیوریشن ۱۵۰ میکروثانیه و قدرت ۲۵۰۰ ولت برسانتی متر، برای کاهش میزان تکثیر و بقای پروماستیگوتها موفقیت آمیز بوده است (۰۰۴/۰p<). نتیجه گیری حضور نانوذرات نقره و اعمال همزمان پالسهای الکتریکی افت معنی داری در کاهش بقای انگل فراهم می نماید.