مقایسه اندانسترون و دگزامتازون با متوکلروپروماید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل

مقدمه تاثیر مثبت داروهای ضد تهوع و استفراغ در کاهش این مفصل به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر ترکیب دارویی اندانسترون و دگزامتازون با متوکلروپروماید ودگزامتازون برای کنترل این عارضه است. روش کار در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد ۸۰ بیمار زن در سطح سلامتی ۱و۲ بر اساس تقسیم بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا، به دو گروه ۴۰ نفری تقسیم شدند و بیهوشی عمومی دریافت کردند . در گروه اول داروی اندانسترون همراه با دگزامتازون و در گروه دوم متوکلروپروماید همراه با دگزامتازون در انتهای عمل تزریق شد . اثرات دو دارو در کاهش تهوع و استفراغ بیماران در دو فاصله زمانی ۲ و ۶ ساعت پس از عمل مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئرو تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد. نتایج تزریق هر دو داروی اندانسترون و متوکلروپروماید در پایان عمل جراحی ، باعث کاهش تهوع و استفراغ بیماران پس از عمل شد. میزان کاهش تهوع و استفراغ در ۲ ساعت اول بعد از عمل بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (p= ۰/۷۲۳)، اما میزان آن پس از ۶ ساعت در گروه اندانسترون کمتر بود ( pنتیجه گیری در بیمارانی که تحت عمل هیسترکتومی ابدومینال با بیهوشی عمومی قرار می گیرند، جهت کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل می توان از داروهای اندانسترون و دگزامتازون استفاده کرد که اثر بخشی بیشترو طولانی تری را نسبت به متوکلروپروماید و دگزامتازون نشان می دهد.