بررسی سندرم ساختمان بیمار، نشانه ها و عوامل خطر آن در کارکنان شاغل در برخی از ساختمانهای دانشگاه

مقدمه سندرم ساختمان بیمار مجموعه ای از نشانه های عصبی، تحریکی، تنفسی، پوستی و حسی است که به طور قطع نمی توان تشخیص بیماری دیگری برآنها گذاشت. هدف بررسی نشانه های سندرم ساختمان بیمار در کارکنان برخی از ساختمانهای دانشگاه بود. روش کار در این مطالعه توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۸۷ انجام شد ، جمعیت مورد مطالعه ۲۵۲ نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند و در این بررسی از روشهای ویژه اندازه گیری مقادیر آلاینده های داخل ساختمان و پرسشنامه استفاده شد. این دو کار همزمان یا حداکثر به فاصله ۴ هفته از هم انجام شد و اطلاعات پس از جمع آوری در نرم افزار SPSS توسط آزمون کای دو و آنوا با سطح معنی داری p< ۰/۰۵ مورد تجزیهو تحلیل قرار گرفت. نتایج به طور کلی۲۳/۳% از کارمندان سندرم ساختمان بیمار داشتند. ۲۱/۸% کارمندان نشانه های عصبی، ۱۰/۳% نشانه های تحریکی، ۵/۲% نشانه های تنفسی، ۶/۸% نشانه های پوستی و۶/۸% اختلال در حواس پنجگانه به تنهایی را ذکر نمودند میانگین مقادیر آلاینده های داخل ساختمان به ترتیب دی اکسید کربن، ازون، منوکسید کربن و اکسید های نیتروژن با ۰ ، ۴/۹۲ ، ۰ ، ۵۲۶/۹۳ بر حسب واحد PPM محاسبه شد. میانگین مقدار فرم آلدئید g/m۳ g/m تنفسی های پارتیکل ،۰/۱۵ µ ۳ g/m پارتیکل کل ،۳/۵۶ µ ۳ دمای و ۱۴/۲۸ مرطوب دمای ،۵/۷۹ µ خشک ۲۲/۲۷ درجه سانتیگراد، رطوبت نسبی ۴۱/۳۶ درصد، جریان هوا ۰/ ۱۶m/s، سر و صدا ۵۸/۳۸ dBA، محاسبه شد. ساختمان ج با دارا بودن مقادیر ۳ روشنایی lux ۴۲۱/۳۷ باکتری و قارچ به ترتیب ۱/۷۳ و FU/m CO بیشتر از سایر ساختمان ها نشانه های نورولوژیک بیشتری را در بین دو ساختمان دیگردارا بود. نتیجه گیری نتایج این مطالعه درحدود نتایج مطالعات سایر کشورها و حتی مطلوب تر از بسیاری تحقیقات انجام شده خارجی در این خصوص است، با بهبود بخشیدن به وضعیت تهویه ساختمانها و بهینه سازی محیط کار می توان به شرایط بهتری در این خصوص دست یافت.