بررسی آندوسکوپی زودهنگام و تاخیری دستگاه گوارش در تعیین نحوه درمان سوختگی ناشی از بلع مواد سوزاننده « مرکز تحقیقات بیماریهای گوارش و کبد »
محل انتشار: مجله دانشکده پزشکی مشهد، دوره: 53، شماره: 1
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 258
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MJMS-53-1_006
تاریخ نمایه سازی: 12 مهر 1400
چکیده مقاله:
مقدمه آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی قابل اعتمادترین وسیله جهت ارزیابی بیماران مبتلا به سوختگی ناشی از بلع مواد سوزاننده است، با این وجود، در مورد زمان مناسب آن توافق وجود ندارد. روش کار این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی بر۱۰۰ بیمار بالغ با تشخیص قطعی سوختگی ناشی از بلع مواد سوزاننده در لارنگوسکوپی مستقیم در بیمارستان امام خمینی تبریز در یک دوره ۱۵ ماهه از سال ۱۳۸۷-۱۳۸۶ انجام شدند. بیماران با علایم آسیب داخلی جدی فورا عمل شدند. در سایر موارد، آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی به کار رفت و بر اساس زمان آن، بیماران به دو گروه تقسیم شدند: آندوسکوپی زودرس (زیر ۲۴ ساعت) و آندوسکوپی دیررس (بالای ۲۴ ساعت). وضعیت بیمارستانی در دو گروه مقایسه گردید. اطلاعات با استفاده از SPSS تجزیه و تحلیل شد. همچنین از آزمون های تی، کای اسکوئر، فیشر، کانتین جن سی استفاده شد. نتایج ۶۲ بیمار مونث و ۳۸بیمار مذکر (۲۵/۵۱±۹/۲۵ سال) وارد مطالعه شدند. در ۸۳% موارد از مواد قلیایی استفاده شده بود. ۸% موارد فورا عمل شدند و ۳۷% تحت آندوسکوپی فوری و ۵۵% تحت آندوسکوپی تاخیری قرار گرفتند. نتیجه آندوسکوپی در ۱۱% موارد طبیعی، در ۴۰% آسیب درجه I، در ۲۸% آسیب درجه II، در ۷% آسیب درجه III و در ۶% آسیب درجه IV بود. دو گروه از نظر نیاز به عمل جراحی، فاصله پذیرش تا جراحی، نیاز به بستری در ICU و مدت آن و مرگ و میر طی بستری تفاوت معنی دار آماری نداشتند. با این وجود، فاصله تا جراحی و پذیرش در ICU در گروه آندوسکوپی زودرس و عوارض بیمارستانی در گروه آندوسکوپی تاخیری ظاهرا از وضعیت بهتری برخوردار بود. نتیجه گیری آندوسکوپی زودرس و تاخیری از نظر وضعیت بیمارستانی بیماران بالغ دچار سوختگی ناشی از بلع مواد سوزاننده از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزاد کاکایی
استادیار گروه جراحی عمومی و طب اورژانس، مرکزتحقیقات گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
محمد حسین صومی
دانشیار گروه داخلی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
بهنام صانعی
استادیار گروه جراحی عمومی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
سید حسین منتظر
رزیدنت طب اورژانس، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :