تبیین دادرسی و جلسه دادرسی حقوقی در سیستم قضایی ایران

دادرسی مجموعه اقداماتی که به منظور پیدا کردن یک راه حل قضایی به کار می رود، دادرسی شامل دو نوع دادرسی عادی و دادرسی فوری می شود . دادرسی عادی دادرسی است که اساس کار دادگاه بر تبادل لوایح قرار داده شده و جلسه رسیدگی از نظر اهمیت موضوع در درجه ی دوم قرار دارد. به عبارت دیگر هر وقت بخواهیم دادخواست را در جریان رسیدگی قرار بدهیم باید متوسل به دادرسی عادی شویم مگر اینکه قانون برای آن دعوا یا دادگاهی که در مقام رسیدگی است، نوع دیگری از دادرسی را پیش بینی کرده باشد. از ویژگی های دادرسی عادی، تبادل لوایح است؛ یعنی خواهان با تقدیم دادخواست اقامه دعوا می کند. دادخواست و ضمائم آن برای خوانده ارسال می شود و خوانده برای دفاع از خود مطالبی را بیان و به صورت لایحه تقدیم دادگاه می کند، در مواردی که نیازمند توجه فوری باشد با قواعد دادرسی فوری رسیدگی و اتخاذ تصمیم می شود. اگر چه یکی از ویژگیهای دادرسی اختصاری فوری بودن امری است امافوریت در دادرسی فوری از اهمیت و حساسیت بیشتری نسبت به دادرسی اختصاری برخوردار است. منظور از فوریت در دادرسی فوری مواردی است که اگر به سرعت راجع به آن اخذ تصمیم نشود، بعدا سبب ورود خسارت خواهد شد که جبران ناپذیر خواهد بود و اگر رسیدگی به تاخیر بیافتد موضوع حق از بین می رود. جلسه دادرسی در لغت به معنی مجمع و اجتماع جمعی از مردم برای رسیدگی به دادخواهی و محاکمه و اجرای قانون و عدالت می باشد جلسه دادرسی با حضور قاضی و هنگامی تشکیل می شود که مرجع قضاوتی، با تعیین وقت و دعوت قبلی از طرفین دعوا یا وکلای آنها، به دعوا یا امری که خواهان مطرح نموده یابه ادعاهای اصحاب دعوا، رسیدگی می کند. جلسه دادرسی ممکن است در دادگاه یا خارج از آن تشکیل شود و شامل سه نوع جلسه دادرسی عادی، خارج از نوبت و فوق العاده می باشد