محاربه ( در فقه و حقوق جزا )

یکی از جرایمی که در فقه و حقوق موضوعه ی ایران از آن به جرم علیه امنیت و آسایش عمومی مردم و تلاش در جهت نا امن کردن راه ها برای ترسانیدن مردم نامبرده شده ، جرم محاربه است که شارع مقدس حد آن را تعیین و مجازات شدیدی برای آن مقرر داشته است. واژه محاربه از ریشه حرب گرفته شده که متضاد کلمه ی سلم به معنی صلح می باشد.هدف از این تحقیق بحث و بررسی عناصر تشکیل دهنده ی جرم محاربه بر اساس مقررات کیفری با ملاحظه ی منابع فقهی است تا با شناسایی مرزهای تفکیک آن از سایر جرایم از جمله جرایم در حکم محاربه با استفاده از رویه قضایی و نظریه ی علمای حقوق زوایای مختلف این جرم شناسانده شود.این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای تهیه شده است.