بررسی تاثیر شهرنشینی بر نرخ مرگ و میر نوزادان کشورهای در حال توسعه منتخب

اگر به متون توسعه مراجعه کنیم، متوجه میشویم که مهمترین عامل توسعه یک کشور انسان است. نوزادان سرمایه های انسانی آینده یک کشور هستند. هر کدام میتوانند درآینده به چرخ دندهای مهم و حیاتی برای پیشرفت و پیشبرد کشور به سمت توسعه تبدیل شوند. عوامل متعددی وجود دارد که سلامت این سرمایه ها را به خطر میاندازد و موجب مرگشان میشود. یکی از عواملی که میتواند باعث بهبود نرخ مرگ و میر نوزادان شود، شهرنشینی است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر شهرنشینی بر نرخ مرگ و میر نوزادان کشورهای در حال توسعه منتخب طی بازه ۲۰۱۷-۲۰۱۱ به روش اثرات ثابت با خطاهای استاندارد Driscoll-Kraay (۱۹۹۸) است. نتایج نشان میدهد که شهرنشینی اثر منفی و معنیدار بر نرخ مرگ و میر نوزادان دارد. همچنین میزان افرادی که حداقل از خدمات اولیه زهکشی استفاده میکنند، مخارج جاری بهداشت و میزان افرادی که حداقل از خدمات اولیه آب آشامیدنی استفاده میکنند، اثر منفی و معنیدار، تعداد پزشکان و میزان شیوع سوء تغذیه اثر منفی بر نرخ مرگ و میر نوزادان دارند.