تعیین الگوی توزیع منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز الشتر، استان لرستان)

  منابع آب یک کشور به ویژه آب زیرزمینی یک ثروت ملی است لذا برای استفاده بهینه از منابع آب موجود برنامهریزی همه جانبه و آگاهانه الزامی است و این مهم جز با شناخت دقیق و صحیح پراکنش مکانی منابع آب میسر نخواهد شد . هدف از این پژوهش ارزیابی دقت روش­های میان­یابی مکانی جهت پهنه بندی مکانی پارامترهای کمی آب­های زیرزمینی (سطح و عمق آب زیرزمینی) و بررسی تغییرات این پارامترها در طول دوره آماری مورد مطالعه در دشت الشتر واقع در استان لرستان می­باشد. بدین منظور از اطلاعات مربوط به چاه­های پیزومتری در دشت الشتر استفاده شد و روش­های زمین آمار شامل کریجینگ ساده، کریجینگ معمولی، کوکریجینگ ساده، کوکریجینگ معمولی و روش عکس فاصله با توانهای ۱ تا ۵ مورد بررسی قرار گرفت. بعد از کنترل کیفیت و نرمال سازی دادهها، اقدام به ترسیم واریوگرام گردید. با توجه به مجذور میانگین مربعات باقیمانده ( RMSE ) کمتر، مناسبترین واریوگرام، با استفاده از روش اعتبارسنجی ( cv ) حذفی و به کمک کمترین قدر مطلق خطا ( MAE )، مناسب­ترین روش میان ­ یابی انتخاب گردید. نتایج نشان داد که برای پهنه بندی عمق آب زیرزمینی در همه سال­ها­ی آماری روش کریجینگ ساده و برای پهنه بندی سطح آب زیرزمینی با استفاده از متغیرکمکی H ، در مقایسه با سایر روش­های میان­یابی مورد بررسی روش کوکریجینگ معمولی دارای دقت بالاتری است .