تاثیر تراکم پروتئین و مدت تغذیه جیره پیش آغازین بر عملکرد، رشد و نمو دستگاه گوارش، ترکیبات بدن، خصوصیات لاشه و برخی از فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی

  پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر افزودن سطوح مختلف پروتئین خام و مدت زمان تغذیه جیره پیش آغازین بر عملکرد، رشد دستگاه گوارش، برخی فراسنجه­های خونی، ترکیبات بدن و خصوصیات لاشه جوجه­های گوشتی انجام شد. در این پژوهش، از ۲۷۶ قطعه جوجه یک روزه گوشتی سویه تجاری راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تیمار، ۴ تکرار و ۲۳ قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه (یک) با پروتئین خام ۸۴/۲۰%، ۱۰% پروتئین خام بیشتر (۹۲/۲۲%) نسبت به جیره یک (تیمار دو) که به مدت پنج روز و ۱۰% پروتئین خام بیشتر (۹۲/۲۲%) نسبت به جیره یک (تیمار سه) که به مدت هفت روز تغذیه شده بودند. مقدار انرژی قابل متابولیسم جیره­های مختلف مشابه بود. نتایج نشان داد که اختلاف معنی­داری از نظر عملکرد و خصوصیات لاشه بین تیمارهای مختلف وجود نداشت. همچنین اختلاف معنی­داری از نظر وزن نسبی جگر، طحال و بورس بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. از نظر غلظت گلوکز و HDL خون در ۲۱ روزگی و غلظت تری گلیسرید خون در ۲۱ و ۴۲ روزگی اختلاف معنی­دار بین تیمارها مشاهده شد (۰۵/۰ P< ). به طوری که در تیمارهای دو و سه غلظت این فراسنجه­ها نسبت به تیمار یک افزایش یافت. از نظر طول روده کوچک در سن ۱۴ روزگی اختلاف معنی­داری بین تیمارها مشاهده شد (۰۵/۰ P< ). به طوری که در تیمار سه طول روده کوچک نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی­داری را نشان داد (۰۵/۰ P< ). از نظر درصد پروتئین و ماده خشک بدن در سن ۴۲ روزگی اختلاف معنی­داری بین تیمارها مشاهده گردید (۰۵/۰ P< ). به طوری که درصد پروتئین در تیمار سه نسبت به تیمارهای یک و دو افزایش و درصد ماده خشک کاهش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که طول روده کوچک و غلظت HDL ، تری گلیسیرید و گلوکز خون و هم­چنین درصد پروتئین بدن با افزایش سطح پروتئین خام در جیره پیش آغازین جوجه ­ های گوشتی افزایش یافت.