اثر تنش خشکی بر میزان پرولین، قندهای محلول، کلروفیل و آب نسبی (RWC) بادرنجبویه (Melissa officinalis L.)

در این تحقیق تاثیر تنش خشکی بر ویژگیهای فیزیولوژیک گیاه دارویی بادرنجبویه (Melissa officinalis L.)، در سال ۱۳۸۵ در شرایط مزرعه در شهرستان کرج مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت بلوکهای کامل تصادفی با ۴ تکرار با منظور نمودن تیمارهای ۱T (بدون تنش)، ۲T (۸۰% ظرفیت زراعی)، ۳T (۶۰% ظرفیت زراعی)، ۴T (۴۰% ظرفیت زراعی) و ۵T (۲۰% ظرفیت زراعی) اجرا گردید. تاثیر تنش خشکی بر کلروفیل a، کلروفیل b، پرولین، قندهای محلول، RWC، بازده و عملکرد اسانس در سطح یک درصد معنی دار بود. تاثیر تنش خشکی بر کلروفیل کل در سطح پنج درصد معنی دار بود. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل به ترتیب با میانگین ۹۲۱/۱، ۱۹۷/۱، ۲۸۳/۲ میلی گرم در لیتر مربوط به تیمارهای ۱T (شاهد)، ۵T (FC%۲۰) و ۱T (شاهد) بود. بیشترین تجمع پرولین با میانگین ۱۱۲/۲ میلی گرم در لیتر مربوط به تیمار ۵T (FC%۲۰) بود. بالاترین مقدار قند محلول با میانگین ۵۴۵/۲ میلی گرم در لیتر متعلق به تیمار ۳T (FC%۶۰) بود. حداکثر RWC با میانگین ۳۶۹/۹۳ درصد مربوط به تیمار ۱T (بدون تنش) می باشد. نتایج این بررسی نشان داد که گیاه برای مقاومت به خشکی مقدار پرولین و قندهای محلول را افزایش می دهد. همچنین برای تولید بالاترین میزان اسانس از گیاه بادرنجبویه می توان از تنش متوسط (FC%۶۰) استفاده کرد.