کاهش پیچیدگی محاسباتی واحد پیش گویی بین قابی در استاندارد کدکننده ی ویدئویی پربازده مبتنی بر ویژگی های مکانی و زمانی

استاندارد کد کننده ی ویدئویی پربازده، آخرین استاندارد بین المللی فشرده سازی ویدئو می باشد که اولین نسخه آن در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. در این استاندارد به دلیل افزایش تعداد بلوک های مورد ارزیابی و افزایش تعداد حالت های پیش گویی، پیچیدگی محاسباتی افزایش یافته است. لذا، استفاده از روش هایی که باعث کاهش حالت های پیش گویی و کاهش پیچیدگی محاسباتی شوند، ضروری است. برای این منظور، در این مقاله جهت کاهش پیچیدگی محاسبات روشی ارائه شده است که با توجه به افزونگی زمانی بین فریم ها، تعداد بلوک های مورد ارزیابی و با توجه به افزونگی مکانی تعداد حالت های پیش گویی درون قابی کاهش می یابد. ابتدا بلوک با بیشترین هم بستگی که بیشترین شباهت به بلوک جاری دارد و در اطراف بلوک هم مکانش در فریم مرجع می باشد به عنوان همبسته ترین بلوک معرفی شده و با توجه به اندازه آن بلوک، در مورد اندازه بلوک جاری تصمیم گیری می شود و از ارزیابی تعدادی از بلوک ها که شانس کمتری جهت انتخاب شدن دارند صرف نظر می گردد. سپس با توجه به شباهت پیکسل ها در جهت افقی یا عمودی تعداد حالت های پیش گویی کاهش می یابد. روش پیشنهادی با ۱۰ ویدئو با رزولوشن های مختلف که دارای بافت های متفاوت می باشند ارزیابی شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که روش پیشنهادی می تواند زمان کد کردن را به طور متوسط ۲۸.۸ درصد کاهش دهد، در حالی که نرخ بیت دارای افزایش ناچیزی در حدود ۰.۹ درصد است.