ارزیابی و تحلیل عوامل موثر بر ارتقاء عملکرد فعالیتی پارک های شهری )نمونه موردی پارک خانواده شهر مهاباد)

زمینه و هدف: نوع فعالیت ها و رویدادهای اجتماعی و توان مکان در جذب افراد و گروه های مختلف، مهم ترین عامل در پویایی فضاهای شهری است. پارک خانواده جدیدالاحداث شهر مهاباد، علاوه بر هزینه بر بودن احداث آن و داشتن موقعیت و پتانسیل  مناسب، به صورت مطلوب نتوانسته است که موجبات جذب و حضور شهروندان را به فضا فراهم نماید. لذا هدف پژوهش حاضر این است که ضمن ارزیابی فضای موردمطالعه ازلحاظ جنبه های فعالیتی، به تبیین مهم ترین مولفه های اثرگذار بر ارتقاء وضعیت فعالیتی در فضای موردمطالعه بپردازد. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر اسنادی و میدانی است. با استفاده از  توزیع پرسش نامه و تصویربرداری، ارزیابی فضا و شناسایی عوامل اثرگذار بر ارتقاء جنبه های فعالیتی فضا سنجش شده اند. همچنین از نرم افزار SPSS جهت انجام آزمون های آلفای کرونباخ، KMO ، بارتلت، T.test و رگرسیون خطی چندگانه بهره گرفته شده است. یافته ها: مقدار آزمون­های آلفای کرونباخ و KMO ، بالای ۷/۰ و همچنین سطح معنی داری آزمون بارتلت نیز کمتر از ۰۵/۰ به دست آمد که نشان از پایایی و روایی درونی و ساختاری پرسشنامه توزیع شده دارد. همچنین نتایج آزمون t.test شان داد که فضای شهری موردمطالعه ازنظر کاربران فضا در کلیه مولفه های فعالیتی در سطح ضعیف ارزیابی شده است. نتایج آزمون رگرسیون خطی چندگانه، مشخص ساخت که وجود فعالیت های متنوع برای گروه های مختلف با میزان اثر ۲۷۴/۰ و دسترس پذیر بودن کاربری ها و فعالیت های اوقات فراغت، با میزان اثر ۲۴۸/۰ مهم ترین و اثرگذارترین مولفه های مرتبط با ارتقاء وضعیت فعالیتی فضای موردمطالعه می باشند. نتیجه گیری: ایجاد فضاهای شهری همچون پارک خانواده شهر مهاباد، بدون توجه به جنبه های فعالیتی، به ویژه مبتنی بر خواست گروه های مختلف کاربران فضا، صرفا در حد یک کاربری باقی مانده و جذابیت و کارآیی لازم برای حضور شهروندان را نداشته، لذا پویایی و عملکرد فعالیتی مطلوب تحقق نخواهد یافت. پژوهش حاضر به منظور ساماندهی فضا، نقاط ضعف و همچنین مهم ترین عوامل اثرگذار بر ارتقاء فعالیتی پارک های شهری را شناسایی نموده است.