تاثیر شدتهای مختلف چرایی بر تنوع و ترکیب پوشش گیاهی مراتع نیمه خشک (مطالعه موردی: مراتع محمدآباد، جیرفت)

ز زمینه و هدف: آگاهی از فشارهای محیطی مخرب بر اکوسیستم که باعث تخریب زیستگاهها و بیومها و در نتیجه کاهش تنوع گونهای میگردد، ضروری است. یکی از فشارهای مخرب فیزیکی بر عرصه مرتع که باعث کاهش تنوع و از بین رفتن عناصر گیاهی حساس میگردد، چرای مفرط میباشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر شدتهای مختلف چرایی بر تنوع و غنای گونهای در مراتع نیمه خشک بخش محمد آباد، شهرستان جیرفت، استان کرمان بوده است. روش بررسی:به منظور بررسی اثر شدتهای مختلف چرایی بر تنوع و غنای گونهای سه رویشگاه متفاوت قرق، چرای متوسط و چرای شدید انتخاب و با استفاده از ۹۰ پلات ۴ متر مربعی در طول ۱۸ ترانسکت اقدام به نمونه برداری گردید. در داخل هر قاب، فهرست گونههای موجود، درصد تاج پوشش و تعداد افراد هر گونه یادداشت شد. برای ارزیابی شاخصهای تنوع و غنا، شاخص­های غنای مارگالف و منهینگ و شاخصهای تنوع سیمپسون، شانون-واینر، N۰ هیل و N۱ هیل محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها در نرم افزار SPSS انجام شد و مقایسه شاخصهای مختلف تنوع و غنا بین مناطق با شدتهای چرایی مختلف توسط آزمون توکی صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج حاصل از محاسبه شاخص غنای مارگالف نشان داد که بین تمامی عرصههای چرایی از نظر آماری اختلاف معنیداری وجود دارد. از طرف دیگر بین مناطق مختلف چرایی از نظر شاخص غنای منهینگ اختلاف معنی داری وجود ندارد. نتایج حاصل از محاسبه شاخصهای تنوع، در هر چهار شاخص سیمپسون، شانون-واینر،  N۰هیل و N۱ هیل نشان دادند که بین تمامی عرصههای چرایی اختلاف معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری:  بهطور کلی در منطقه مورد مطالعه شاخص های تنوع و غنای گونهای به دلیل میزان بارندگی کم منطقه و قرارگیری در ناحیه نیمه خشک نسبتا پایین است. بنابراین به علت حساس و شکننده بودن این نوع مراتع در بهره برداری از آنها باید توجه بیشتری داشت تا از تخریب بیشتر جلوگیری شده و ترکیب گیاهی نیز اصلاح گردد.