طراحی بهینه سامانه کنترل پیشرانش تک مولفه ای آب اکسیژنه برای یک سامانه انتقال مداری ماهواره تحت عدم قطعیت
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 294
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AKT-9-2_014
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1400
چکیده مقاله:
در نظر گرفتن عدم قطعیت یک بخش جداناپذیر در مسائل طراحی صنعتی و نزدیک به واقعیت است. در نظر نگرفتن این عدم قطعیتها در طراحی میتواند منجر به کاهش کارایی سامانه و حتی بدتر در برخی از مسائل موجب شکست ماموریت به طور کامل شود. در پژوهش حاضر به پیادهسازی یکی از روشهای طراحی تحت عدم قطعیت یعنی بهینه سازی بدترین حالت برای طراحی یک سامانه پیشرانش تک مولفه ای آب اکسیژنه پرداخته شده است. روش پیشنهادی در این پژوهش شامل دو نوع عدم قطعیت شناختی و غیر شناختی نیز میشود. این روش با جداسازی پارامترها و متغیرهای طراحی برای هر سه نوع بیان عدمقطعیت تنک،تک بازه و چند بازهای به جستجوی نقطه بهینه به کمک الگوریتم ژنتیک میپردازد. طراح در انتخاب نوع توزیع بی تاثیر بوده و نوع توزیع بسته به دادههای موجود تعیین میشود. به عبارت دیگر حتی عدم قطعیت در نوع توزیع و پارامترهای آن نیز مدنظر قرار گرفته است. همچنین برای تخمین پارامترهای توزیع از روش مبتنی بر حداکثر درستنمایی استفاده میشود.
کلیدواژه ها:
طراحی تحت عدمقطعیت ، بهینه سازی بدترین حالت ، سامانه پیشرانش پراکسید هیدروژن ، عدم قطعیت شناختی ، عدم قطعیت داده های بازه ای
نویسندگان
محمد فاتحی
دانشجوی دکتری / دانشکده فناوری های نوین و مهندسی هوافضا، دانشگاه شهید بهشتی
علیرضا طلوعی
عضو هیات علمی / دانشکده فناوری های نوین و مهندسی هوافضا، دانشگاه شهید بهشتی
بهروز کشته گر
عضو هیات علمی / دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه زابل
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :