اهمیت مهندسی ژنتیک در حفاظت از گونه ها (مروری)

مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، دستاوردی بشری و متعلق به تمامی انسانهاست که برآورد فعالیت ژنتیکی انسان در سالهای بسیار تا همین لحظه بوده است. مهندسی ژنتیک، شامل تکنیک هایی مانند جدا سازی، خالص سازی، وارد کردن و تظاهر یک ژن خاص در میزبان برای بروز صفت خاص یا تولید محصول مورد نظر است. مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی روندی رو به رشد با سرعت بسیار بالا دارد و یکی از علومی محسوب میشود که سرعت رشد آن بسیار بالا بوده است. تراریخته بخشی از این علم وسیع است. بی شک تراریخته میتواند به کمک انسان بیاید. با کمک تراریخته میتوان غذای سالم تری داشت. غذایی که بقایای آلوده سازها، سم و کود در آن وجود نداشته باشد، غذایی سالم نام می گیرد. تراریخته میتواند به تولید این نوع محصولات کمک کند. همچنین محصولات تراریخته میتواند به کمک محیط زیست بیاید. زمانی که یک دستاورد مهم بشری میتواند محیط زیست را تحت تاثیر خود قرار دهد، در نتیجه میتواند به آن نیز کمک کند. یکی از فواید تراریخته در محیط زیست، کاهش مصرف سم و کود است. به هر میزانی که در محیط زیست آلودهسازها کمتر شود، غذای آلوده کمتری تولید خواهد شد. برای بررسی محصولات تراریخته باید آن را در یک پروسه بیوتکنولوژی دید. پیشبینی میشود در سال ۲۰۵۰ جمعیت جهان به ۹ میلیارد نفر برسد درحالیکه هماکنون نیز تامین امنیت غذایی جهان با مشکل روبهروست. توجه کافی و صحیح به عواملی مانند اراده سیاسی، زیرساختها، موانع تجاری، سیاستهای کشاورزی، سرمایه و قوانین تسهیل کننده در کنار حفظ رویکرد علمی به مسئله اصلاح ژنتیک میتواند به رفع و کاهش مشکلاتی که بشر تا چند سال آینده با آن ها روبهرو میشود، کمک کند. نجات گونه های در حال انقراض و احیای گونه های منقرض شده نیز از دیگر کابردهای مهندسی ژنتیک است که برای محیط زیست حائز اهمیت خواهد بود.