شناخت و تحلیل تفاوت زیست پذیری روستاهای پیرامون شهری ایذه

زمینه و هدف: روستاهای پیرامون شهری در زمره سکونتگاه­هایی قرار دارند که صحنه شکل­گیری، رشد و تدام فرصت ها و تهدیدهایی هستند که کیفیت زیست و نحوه تامین نیازهای ساکنان را تحت تاثیر قرار می­دهد. از یک سو دسترسی به خدمات موجود در شهرها و از سوی دیگر تهدیدهای بوم شناختی شهری و جذب جمعیت مهاجر و عوارض ناشی از آن، شرایط پیچیده­ای را در این روستاها به وجود آورده که باعث  اهمیت بالای بررسی زیست­پذیری این روستاها می باشد. هدف این پژوهش شناخت تفاوت زیست پذیری در روستاهای پیرامونی شهر ایذه می­باشد. روش بررسی: نوع پژوهش کاربردی و روش آن، توصیفی–  تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات علاوه بر مطالعات انجام کتابخانه ای شامل روش پیمایشی می­باشد.  الگوی انتخابی در این پژوهش روستاهایی بوده­اند که در فاصله ۳ تا ۱۲ کیلومتری شهر ایذه قرار دارند. برای ارزیابی وضعیت زیست­پذیری این روستاها از سه شاخص کلی و ۶۴ زیرشاخص استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های t  تست و همبستگی پیرسون در نرم افزارSPSS و تکنیک تاپسیس فازی بهره گرفته شده است. یافته­ها: طبق نتایج بدست آمده از مدل تصمیم گیری تاپسیس فازی، روستاهای پیرامون شهر ایذه از لحاظ زیست­پذیری به سه طیف متوسط، نامطلوب و غیرقابل قبول تقسیم بندی شده­اند. همچنین نتایج بدست آمده از آزمون T تست حکایت از آن دارد که دهستان حومه غربی نسبت به دو دهستان حومه شرقی و هلایجان از وضعیت زیست­پذیری بهتری برخوردار است. در نهایت نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می­دهد که بین وضعیت مولفه­های زیست­پذیری و جمعیت روستاها ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد.  به طوری که در میان مولفه­های دوازده­گانه، مولفه­ی آلودگی، مسکن، امکانات و خدمات زیرساختی، چشم انداز و مشارکت به ترتیب قوی ترین ارتباط را با نحوی پراکنش جمعیت در روستاهای پیرامون شهر ایذه داشته اند. بحث و نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها آنچه مشهود است عدم نوسان نمره زیست پذیری در بین روستاها است. چرا که هیچ کدام از روستاها در سطح زیست پذیری قابل قبول و قابل تحمل قرار ندارند و همه آنها با فاصله اندک در وضعیت متوسط تا غیرقابل قبول قرار گرفته اند.