تعیین درصد بهینه اختلاط پسماند مقواسازی در تهیه بتن سبک غیر باربر

مقدمه و هدف: بیشتر صنایع کاغذ و مقواسازی برای دفع پسماندهای تولیدی خود، صرف نظر از هزینه­های گزاف، از دو روش متداول سوزاندن و دفن در خاکچال استفاده می­کنند. ترکیبات خطرناک موجود در این نوع پسماندها، سبب آلودگی­های محیط زیست و به­خطر افتادن سلامت بشر می­شود. بسیاری از مطالعات سال­های اخیر نشان می­دهد که بعضی از ضایعات حاصل از صنایع کاغذ و مقوا می­تواند به عنوان مواد اولیه در صنعت ساختمان به کار رود. این تحقیق با هدف تعیین درصد بهینه اختلاط پسماند مقواسازی در تهیه بتن سبک غیر باربر انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق از دو نوع پسماند کارخانه مقواسازی (پسماند نوع۱ حاوی مقوا و ماسه و پسماند نوع۲ حاوی نایلون، یونولیت و مقوا)  که بیشترین حجم پسماندها را تشکیل می­دهند استفاده شد. مشخصات فیزیکی و میکروبی پسماندها مطابق ASTM اندازه گیری شد. همچنین ترکیب­های مختلف شیمیایی پسماندها شامل عناصر مختلف با استفاده از میکروسکوپ الکترونی اندازه گیری شد. پس از آماده سازی نمونه­ها، آزمایش­های مورد نظر برای تعیین درصد بهینه اختلاط پسماند در بتن در سنین ۷، ۱۴ و ۲۸ روز انجام شد. یافته­ها: از آنجاییکه pH نمونه بتن­های تازه حاوی پسماند بزرگتر از ۱۲ می­باشد، می­توان مطمئن شد که هیچ گونه مشکل میکروبی وجود نخواهد داشت. به­طورکلی استفاده از پسماند در تولید بتن سبب کاهش مقاومت فشاری نمونه­ها می­شود. مقایسه مقاومت­ فشاری بتن­های حاوی پسماند نوع۱ و نمونه بتن­های حاوی هر دو نوع پسماند، نشان می­دهد با کاهش میزان پسماند نوع ۲ نسبت به پسماند نوع۱ مقاومت­ فشاری بتن بهبود می­یابد. نتایج حاصل از آزمایش چگالی خشک، نشان دهنده کاهش چگالی نمونه­های بتنی حاوی پسماند با افزایش درصد جایگزینی پسماند در بخش ماسه می­باشد. همچنین استفاده از پسماند نوع۲ باعث سبک­تر شدن نمونه­های بتنی نسبت به نوع۱ می­شود. مقادیر بهینه درصدهای جایگزینی پسماند بجای بخش ماسه بتن برای نمونه­های حاوی پسماند نوع ۱ و نوع ۲، به ترتیب ۷۰ و ۷۵ و همچنین برای نمونه­های حاوی هر دو نوع پسماند، ۴۹ درصد پسماند نوع ۱ و ۲۱ درصد پسماند نوع ۲ می­باشد. بحث و نتیجه­گیری: با توجه به نتایج به­دست آمده، استفاده از پسماند نوع۱ در تولید بتن به لحاظ اقتصادی و زیست محیطی به­سبب استفاده از سیمان کمتر رضایت­بخش­تر می­باشد. استفاده از پسماندهای کارخانه­­های مقواسازی در تولید بتن سبب صرفه­های زیست محیطی و اقتصادی (سودآوری و تولید اشتغال، کاهش هزینه­های انتقال پسماندها به محل دفن، کاهش وزن سازه، استفاده از پسماند به جای خرید ماسه و کاهش آلودگی­های زیست محیطی ناشی از سوزاندن و دفن پسماندها در خاکچال) می­شود.