تعیین مقدار مالاشیت سبزدر پساب خروجی وبافت ماهیان مزارع پرورش ماهی استان چهار محال و بختیاری

زمینه و هدف: یکی از مشکلات زیست محیطی اخیر، وجود ترکیبات سمی، مقاوم و بالقوه سرطان زا در پساب و بافت ماهیان مزارع پرورش ماهی قزل آلا می باشد. از جمله این ترکیبات می توان به مالاشیت سبز اشاره کرد. هدف از انجام این پژوهش تعیین مقدار مالاشیت سبز در پساب و بافت ماهیان مزارع پرورش ماهی در استان چهار محال و بختیاری می باشد. روش بررسی: در این مطا لعه توصیفی- تحلیلی،  از بین حدود ۵۰ مزرعه پرورش ماهی،  پنج مزرعه از سه رده پرورش ماهی بر اساس ظرفیت تولید ماهی (بزرگ، متوسط،کوچک) انتخاب گردید و در طی  مدت ۳ ماه، هر ماه یک نمونه از پساب و بافت جمع آوری و پس از آماده سازی از نظر وجودترکیب مالاشیت سبز به ترتیب از طریق روش اسپکتروفتومتری و روش کروماتوگرافی مایع با آشکار ساز اسپکترومتری جرمی  مورد سنجش فرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، میزان مالاشیت سبز دربافت ماهیان مزارع پرورش ماهی، شماره های ۱، ۲، ۳، ۴، ۵ و ۶ به ترتیب ۶/۱،۲۷/۰،۲۶/۰ ،۴۵/۰،۲۸/۰ ،۳۲/۰میلی گرم در کیلو گرم به دست آمد. محدوده غلظت مالاشیت سبز در پساب مزارع پرورش ماهی مورد مطالعه بین۲۷۳ – ۷/۵ نانو گرم در لیتر تعیین مقدار گردید.  نتایج: غلظت مالاشیت سبز در بافت ماهیان مزارع مورد مطالعه بسیار بالاتر از معیارهای بین المللی، همچون دستورالعمل کشور استرالیا (به میزان ۰۳/۰ میلی گرم در کیلو گرم) است که نشان دهنده کاربرد گسترده  این ترکیب در مزارع پرورش ماهی منطقه مورد مطالعه می باشد. با وجود این، غلظت مالاشیت سبز در پساب مزارع، کم تر از  استاندارد های برخی از کشورهای اروپایی، همچون  ایرلند (به میزان ۱۰۰ میکرو گرمدرلیتر) می باشد. بنا بر این،  با توجه به اثرات سرطان زای مالاشیت سبز بر آب زیان و انسان، مسئولان بهداشتی و شیلات بایستی تدابیری  جدی اتخاذ نمایند تا از مصرف این ماده در مزارع پرورش ماهی  جلوگیری شود و از مواد جایگزین و بی خطر استفاده گردد.