اثربخشی روان نمایشگری بر اختلال شخصیت خودشیفته، انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی اشتهائی عصبی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 180

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PSHST-14-4_008

تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1400

چکیده مقاله:

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان نمایشگری بر اختلال شخصیت خودشیفته و همبودهای آن، انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی اشتهائی عصبی انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه های قزوین بود. ابتدا ۱۵۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و سپس به شیوه هدفمند، ۱۸ نفر که نمره معیار اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال های همبود آن را دریافت کرده بودند در دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد مساوی با ملاکهای یکسان و به شکل تصادفی قرار گرفتند، در طی جلسات یک نفر از گروه آزمایش و دو نفر از گروه کنترل از پژوهش خارج شدند. برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه روان نمایشگری ۶۰ دقیقه ای در ۵ هفته متوالی انجام شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسش نامه های اختلال شخصیت خودشیفته امز، مقیاس انزوای اجتماعی راسل و کورتونا، پرسش نامه همدلی دیویس و آزمون بازخورد خوردن گارنر و گارفینگل، بودند. تحلیل داده ها با آزمون آماری کوواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که روان نمایشگری بر کاهش علائم خودشیفتگی و مشکلات همراه آن انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی اشتهایی عصبی تاثیر معناداری بر گروه آزمایش داشت. یافته ها بیانگر آن است که روان نمایشگری جهت درمان اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال های همبود آن قابل توصیه است.

نویسندگان

مهدی قدرتی میرکوهی

عضو هیات علمی گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مژگان ذکری

گروه مشاوره، دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • اکبری، بهمن (۱۳۹۳). مطالعه اثربخشی روان نمایشگری بر کارکردهای اجرائی ...
  • بابائی، سمیه.، خداپناهی، محمدکریم و صالح صدق پور ، بهرام ...
  • پور رضائیان، مهدی (۱۳۹۴). اثرسنجی سایکودراما در درمان دزدی مرضی(کلپتومانیا). ...
  • بررسی اثر بخشی سایکو درام بر سلامت روان معلولین جسمی- حرکتی [مقاله کنفرانسی]
  • خدابنده لو، سعید؛ نجفی، محمود و رحیمیان بوگر، اسحق (۱۳۹۶). ...
  • شکرانه، الهام.، نشاط دوست، حمید.، عابدی، محمدرضا و طالبی، هوشنگ ...
  • علی دوست، صادق (۱۳۹۴). بررسی رابطه خودشیفتگی با اختلال کم ...
  • علیزاده، لیلی.، حسینی، فاطمه سادات و محمدزاده، حسن (۱۳۹۴). ارتباط ...
  • قاسمی رحمت آبادی، شهلا.، یزدخواستی، فریبا و عریضی، حمیدرضا (۱۳۹۵). ...
  • مدحت، الهه و مطهری نژاد، حسین (۱۳۹۴). اثربخشی سایکودراما بر ...
  • مدرسی یزدی، فائزه سادات (۱۳۹۳). بررسی عوامل اجتماعی، فرهنگی انزوای ...
  • محمدزاده، علی (۱۳۸۸). اعتبارسنجی پرسشنامه شخصیت خودشیفته (NDI-۱۶)، مجله اصول ...
  • نادری، فرح و حق شناس، فریبا (۱۳۸۸). رابطه تکانشگری و ...
  • Akbari, B. (۲۰۱۴). Effectiveness of psychodrama on the performance of ...
  • Akinsola, EF. and Udoka, P.A (۲۰۱۳). Parental influence social anxiety ...
  • Alidoost, S. (۲۰۱۵). Relationship between narcissism and Anorexia Nervosa in ...
  • Alizadeh, L., Hosseini, F. and Mohammadzadeh, H. (۲۰۱۵). Relationship of ...
  • Ames,D., Rose,P. and Anderson,c (۲۰۰۶). The NPI-۱۶ as a short ...
  • American Psychiatric Association, (۲۰۱۳). Diagnostic and statistical manual of mental ...
  • Baba'i., S., khodapanahi, M. and Saleh Sadghpour, B. (۲۰۰۷). Validation ...
  • Corvey, G. (۲۰۱۵). Theory and practice of group counseling. Boston: ...
  • Davis, M.H. (۱۹۸۳). Measuring individual differences in empathy evidence for ...
  • Fong J. (۲۰۱۶). Psychodrama as a preventative measure, teenage girls ...
  • Garner, D.M. and Garfinkel, P.E. (۱۹۷۹). The eating attitudes test: ...
  • Gatta, M., Gallo, C. and Viancello, M. (۲۰۱۴). Art therapy ...
  • Ghasemi-Rahmat-Abadi, S., Yazdkhasti, F. and Areizi, H. (۲۰۱۶). Effectiveness of ...
  • Ghorbani, N., Watson, P., Hamzavy, F. and Weathington, B. (۲۰۱۰). ...
  • Khodabandehlu, S., Najafi, M. and Rahimian Booger, I. (۲۰۱۷). The ...
  • Leveton, Eva (۲۰۰۹). Specialized Clinical Specialist for Psychodrama. Translated by: ...
  • Li, J., Wang, D., Guo, and Li, K. (۲۰۱۵). Using ...
  • Medhat, E. and Motahari Nejad, H. (۲۰۱۵). The effectiveness of ...
  • Modaresi Yazdi, F. (۲۰۱۴). Study of Social cultural and social ...
  • Mohammadzadeh, A. (۲۰۰۹). Validation of questioner of narcissistic personality disorder ...
  • Naderi, F. and Haghshenas, F. (۲۰۰۹). Relationship between impulsivity and ...
  • Orkib,H., Azoulag, B., Snir S. and Regev. D. (۲۰۱۷).In-session behaviors ...
  • Pourrezaiyan, M. (۲۰۱۵). The effect of psychodrama on the treatment ...
  • Russell, D., Peplau, L. and Curtona, C. (۱۹۸۰). The revised ...
  • Shokrane,E., NeshatDost,H., Abedi, M. and Talebi,H. (۲۰۱۶) The Effect of ...
  • Stipcevic, M., Godan, B. and Marcinko, D. (۲۰۱۳). Case report: ...
  • Taghvayi Bananejad,M. and Kadkhoda, H. (۲۰۱۶). Effect of psychodrama on ...
  • Testoni, L., Cecchini, C., Zulian, M., SilviaGuglielmin, M., Ronconi, L, ...
  • Yang, J., Colosseau, J. and Vichar, M. (۲۰۱۲). Scheme therapy ...
  • Vieira FM. (۲۰۱۵). The psychodrama in the treatment of obesity: ...
  • نمایش کامل مراجع