تاملی بر شادی در پرتو محوریت دینی:مطالعه موردی کارکنان دانشگاه تهران

نشاط و شادمانی، به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای بشری و به عنوان عاملی که در تقویت قوای روانی افراد تاثیر بسزایی داشته و انسان را جهت مقابله با پیچیدگی ها و مشکلات دنیای امروز محیا می گرداند؛ توجه بسیاری از پژوهشگران، اندیشمندان وحتی عوام مردم را به خود جلب نموده است و در این میان دین به عنوان زیربنای ارزشی در فطرت انسانی، جایگاه ویژهای برای بسط این عنصر در روان آدمی دارد. مطالعه حاضر با درنظر داشتن بعد دین به عنوان شاخصی بسیار اثرگذار در زندگی تک تک افراد، درپی پاسخ به این سوال اساسی است که آیا محوریت دینی بر میزان شادی تاثیردارد. در جهت پاسخ به سوال پژوهش، نمونه آماری شامل ۱۲۰ نفر کارمند از جامعه آماری کارکنان دانشگاه تهران به صورت تصادفی انتخاب و از پرسشنامه های استاندارد شادی و محوریت دینی برای گردآوری داده های پژوهش استفاده شد، که هر دو این ابزار دارای روایی و پایایی مناسبی بودند (آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۹/۰ و ۷۸/۰). تحلیل مسیر نشان داد که میان محوریت دینی برونی- شخصی و شادی ارتباط معناداری وجود ندارد اما ارتباط معنادار و مثبتی میان محوریت دینی درونی و برونی- اجتماعی با شادی وجود دارد.