بررسی و تحلیل روایتگری ایدئولوژیک در تاریخ نگاری شاهنامه
محل انتشار: دوفصلنامه تاریخ ادبیات، دوره: 9، شماره: 1
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 230
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HLIT-9-1_003
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1400
چکیده مقاله:
از مسائل مهم مورد بررسی تاریخنگاری، شناخت محرک تاریخنگار به سمت تاریخنگاری و هدف او از نوشتن تاریخ است. هدف مورخ از نگاشتن تاریخ، بر ساختار تاریخ او تاثیر میگذارد و در آن نمود پیدا میکند. روایت مورخ از حوادث تاریخی، روایت معناداری است که باعث شکل گرفتن نتیجهای ویژه در ذهن خواننده میشود. هدف او از تاریخنویسی ترویج یا تایید یک ایدئولوژی از خلال روایات تاریخی است. تاریخنگاری ابزار و رسانه مستندسازی ایدئولوژی است. اینگونه، مورخ یک روایت تاییدگر را از رخدادها سامان میدهد. در این پژوهش، می توان شاهنامه را همچون تدوینگران، شاعر خوانندگان روزگار تالیف، متنی تاریخی دید و با کمک دانش روایتشناسی، روایتگری ایدئولوژیک را در آن ردیابی کرد و از روایت، به ایدئولوژی بعضا پنهان سازنده آن پیبرد. بخش محوری این بررسی، «پادشاهی یزدگرد» در انتهای شاهنامه با چهارچوب نظری بوطیقای زمان روایی ژرار ژنت است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدحسن جمشیدی
دانشگاه تربیت مدرس
ناصر نیکوبخت
دانشگاه تربیت مدرس
سعید بزرگ بیگدلی
دانشگاه تربیت مدرس
غلامحسین غلامحسین زاده
دانشگاه تربیت مدرس
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :