مضامین مشترک میان ابن فارض و حافظ

حافظ بزرگترین غزل سرای عرفانی ایران و یکی از نوابغ عالم انسانی است و ابن فارض شرف الدین عمر متوفی ۶۳۲ ه.ق بزرگترین گوینده متصوف در زبان عربی است. میان حافظ و ابن فارض، از جهات مشرب، عرفان و حکمت نظری اختلاف و افتراق فراوان و از جهت بسیاری از معانی و مضامین عرفانی اشتراک وجود دارد. این مقاله سعی بر آن دارد که پاره ای از وجوه مشابهت و قابل مقارنه و مقایسه بین این دو شخصیت بزرگ را که یکی از غرب کشورهای اسلامی و دیگری از شرق کشورهای اسلامی است و با فاصله یکصد و شصت سال از یکدیگر می زیسته اند، با استفاده و استناد از شواهد شعری هر دو نابغه و نادره گوی عاشق باز نموده و به تحریر آورد که از نظر تاریخ ادبیات و ادبیات تطبیقی حائز اهمیت و اعتبار است.