شخصیت های نمایشی در هفت پیکر نظامی

هفت پیکر نظامی، یکی از متون جذاب ادبیات کلاسیک فارسی است. این اثر، از عناصر داستانی و نمایشی فراوانی بر خوردار است که یکی از آنها شخصیت پردازی جذاب آن است. در این متن، شخصیت پردازی به شیوه ای نمایشی و نزدیک به بسیاری از رمان های امروزی است، چرا که در آن علاوه بر اشاره مستقیم به ویژگی های ظاهری شخصیت ها و گفتار و رفتار شان، ابعاد مختلف شخصیتی آنها با ارتباطی منطقی و حساب شده، برای مخاطبان به نمایش گذاشته شده است و مانند بسیاری از آثار نمایشی بزرگ، شخصیت های قابل درک، باورپذیر و قابل تجسم برای مخاطب ترسیم می شود. در این اثر، شاعر می کوشد شخصیت ها، خودشان با نشان دادن اعمال و رفتار مختلف و درکشاکش ارتباطشان با دیگر شخصیت ها و موضع گیری هایشان در مسائل و موضوعات مختلف، خود را به مخاطب معرفی کنند و نظامی با این روش، موفق به خلق شخصیت های نمایشی در این اثر می شود.