نگاهی به اندیشه های شعری «ژاله قائم مقامی»

بانو عالمتاج قائم مقامی، متخلص به ژاله، از شاعران اواخر دوره قاجار و اوایل حکومت پهلوی است. او در جریان شرایط اجتماعی پس از مشروطه عقائد آزادی خواهانه خود را درباره آزادی زنان و حق و حقوق از دست رفته آنان در اجتماع بیان می کند. زندگی ژاله سراسر رنج و ملال بوده است و شعر او نیز روایت کننده زندگی شخصی و رابطه اش با همسر و رنجهایش در دوری از فرزند و احساسات او نسبت به پدر و مادر و . . . است. او به مسائل گوناگون، از قبیل برخورد مردان با زنان، موضوع حجاب، طلاق، چند همسری، شرایط زنان بیوه، ازدواج و به طور کلی جایگاه زنان در اجتماع می پردازد. ژاله نخستین شاعری است که چنین اندیشه هایی را وارد حوزه شعری ادبیات فارسی کرده است و با ورود این اندیشه ها گامی بلند در خدمت به ادبیات زنانه برداشته است.