سیر گذر از سنت به مدرنیته در هویت بخشی به معماری ایرانی به منظور بررسی مفهموم فضا

مسئله هویت بخشی فضاها در معماری ایران با تغییر زمان در شرای مختلف دچار دگرگونی های زیادی شده است که هویت ایرانی-اسلامی خود را تحت تاثیر قرار داده است لذا برای باز یافتن جایگاه ویژه خود راه دشواری پیش رو دارد. جامعه ایران دوران گذر از جامعه سنتی به مدرن را بسیار سریع و بدون ایجاد زیرساخت های لازم شناخت فضاییگذرانده است از این رو اهمیت ضرورت پرداختن به مسئله بحران هویت فضایی و چگونگی مواجهه با فرهنگ وارداتی غرب که ناشی از ورود مدرنیسم به جوامع غیر غربی است، در چند دهه اخیر مورد بحث قرارگرفته است. هویت از موضوعات بحث برانگیز معماری معاصر ایران است .ضرورت دست یابی به معماری باهویت ایرانی، موضوعی است که ضمن تاکید شدن در برنامه های سوم و چهارم توسعه کشور به خواست ملی نیز تبدیل شده است .برای دست یابی به این مهم، ابتدا باید سیر تحول معنایی واژگانی آن تدقیق شود و با بررسی اسناد رسمی و مطالعه کتابخانه ای به بررسی تفاوت های معماری سنتی و مدرن و ویژگی های آن پرداخته و به چگونگی تاثیرات آن بر معماری معاصر ایران نگاه ویژه ای داشته باشیم و ضمن بررسی تغییر مفهوم هویت در دوران معاصر، به روش تفسیری به تحلیل جایگاه این مفهوم در متون تخصصی معماری، طی دوره های پیشامدرن، مدرن و فرامدرن پرداخته می شود . نتیجه حاصل از این پژوهش بیانگر این واقعیت است که آثاری در دستیابی به معماری با هویت مطابق با استانداردهای معاصر موفق بوده اند که در طراحی معیارهای ذیل را رعایت نموده اند: استفاده از دست آوردهای فناوری و مصالح نو،طراحی حجم های مدرن در عین به کارگیری جزییات بومی ، استفاده ازبسترهویت ایرانی و شناخت فضاها ، استفاده از زیرساخت های معماری فرهنگی و بومی ایران درحصول هویت بخشی به فضا ها در معماری معاصر با نگاهی نوبر شالوده معماری ایرانی می باشد