ارزیابی امکان استفاده از جوش ساده و فورجینگ در اتصال آرماتورهای فولادی

قطع میلگرد در آرماتوربندی سازه های بتنی و نیاز به همپوشانی آن سبب شده که همواره حجم زیادی از فولاد مصرفی در محل پوشش آرماتورها دفن شود و سهم آن در قیمت تمام شده سازه بتنی قابل توجه باشد. در این پژوهش درصدد برآمدیم تا سایر روشهای اتصال آرماتورها و زا آنجمله جوشکاری به روش فورجینگ و نیز جوشکاری ساده سر به سر آرماتورها را مورد بررسی قرار داده و میزان کارایی آنها را مقایسه نماییم. در این راستا سه سایز میلگرد را انتخاب تموده و در حالتهای بدون وصله و با وصله جوشی فورجینگ و وصله جوشی سربهسر با دستگاه کشش میلگرد مورد آزمایش قرار دادهایم. کیف یت مورد بررسی جوش در این تحقیق نشان از تایید استانداردهای مربوطه در مورد میلگردهای داخلی در روش فورجینگ دارد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که جوش سربهسر هم به لحاظ رفتاری و شکل پذیری و هم به لحاظ تنش جاری شدگی نتوانسته نیاز های آیین نامه ای را برآورده نماید و لذا در بین مدلهای مورد آزمایش این روش برای اتصال میلگردها مردود میباشد. در سایز های مورد بررسی میلگرد با قطر کمتر جوش فورجینگ و بخصوص جوش سربه سر بهتری داشته و بیشتر به نتایج مورد انتظار نزدیک است.به لحاظ جذب انرژی نیز میلگر قطر پایین تر نتایج کامل تری در جوش فورجینگ و میلگرد بدون وصله دارد ولی در جوش سربه سر در میلگرد ضخیم تر سطح زیر نمودار بیشتری وجود دارد.