تحلیل فضایی-کالبدی بافت فرسوده منطقه هفت شهر تهران

بدون شک فضای شهری به عنوان ظرف انسان یکی از بخشها و یا به واقع یکی از ارکان بروز و ظهور حس بهزیستی در شهروندان است؛ و ضعف دسترسی، ناپایداری و چهره نازیبای بناها، کمبود استانداردها و سرانه کاربری ها و... بخشی از مشخصات بافت های فرسوده در شهرهای کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته است که امروزه به عنوان یک موضوع حاد مورد توجه اندیشمندان مطالعات شهری است. لذا با توجه به ضرورت و اهمیت بررسی مشکلات فرسودگی بافت شهری، در این پژوهش به تحلیل فضایی کالبدی منطقه هفت شهر تهران در چارچوب دو شاخص از شش شاخص دسترسی، منظر، کیفیت ابنیه، امنیت، تراکم و امکانات و تسهیلات شهری در بافت فرسوده منطقه هفت پرداختیم. از آنجا که هدف این پژوهش به واقع بررسی وضعیت فرسودگی از منظر فضایی-کالبدی در منطقه هفت در ذیل روش توصیفی-تحلیلی از نرم افزارهای GIS، SPSS و EXCEL بهره بردیم. لازم به ذکر است که داده های مورد نیاز نیز از دو روش کتابخانه ای و مطالعات میدانی تهیه گردید که در روش کتابخانه ای گزیده ای از منابع معتبر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند و در مطالعات میدانی نیز به دو صورت پرسشنامه ای و روش مشاهده داده های مورد نیاز گردآوری شدند. نتایج به دست آمده در این پژوهش حاکی از آن است که در حیطه شاخص کیفیت ابنیه، بیش از نیمی از بافت مسکونی منطقه در وضعیت تخریبی قرار دارد، که نشان دهنده رسیدگی ضعیف یا عدم رسیدگی در مداخله بافت های فرسوده در منطقه هفت شهر تهران میباشد. همچنین درباره شاخص دوم که نوع مصالح مصرفی میباشد، با بررسی های انجام شده به این نتیجه رسیدیم که بیش از نیمی از خانه های مسکونی، مصالحی از نوع خشت و گل دارند که بیانگر عدم مشارکت شهروندان جهت تجمیع و نوسازی بافت های فرسوده خود میباشد. لذا به صورت کلی می توان اینطور تحلیل نمود که وضعیت فرسودگی بافت منطقه هفت شهر تهران از نظر شاخصهای نوع مصالح و کیفیت بنا در حد نازلی بوده و نیاز به رسیدگی جدی نسبت به این مهم دارد.