مطالعه شاخص های آلودگی صدا و خصوصیات آکوستیکی بنای مدارس شهر تهران

صدا یکی از مصادیق آلودگی محیط زیست است که میتواند باعث آزار و ناراحتی شهروندان و محدود نمودن کارایی شاغلان گردد. مدارس به عنوان یکی از اماکن پر اهمیت، ضرورت دارد به لحاظ آلودگی صدا مورد بررسی قرار گیرد. زیرا شرایط آکوستیکی ضعیف می تواند اختلالاتی در محاوره و تمرکز دانشآموزان به وجود آورد و بر یادگیری آن ها تاثیر نامطلوب داشته باشد.  در مطالعه حاضر که در سال ۱۳۸۳ انجام یافته است، نمونهای شامل ۹۰ مدرسه در سطح شهر تهران به صورت تصادفی در سه مقطع تحصیلی انتخاب گردید و در آن ها ۱۰۳ پارامتر صوتی، سازهای و غیر سازهای موثر بر آلودگی صدا مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام محاسبات فنی لازم بر روی دادهها، در نهایت ۱۵۸ داده برای هر مدرسه در محیط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که که میانگین تراز معادل فشار صوت در کلاس درس مدارس مورد مطالعه در ساعت تدریس  dB(A)۵۴/۶ ± ۹۸/۷۱ بوده است. میانگین سطح موثر جذب صوتی کلاس ها ۰۸۶/۲ ± ۵۵/۴ سابین متر مربع و میانگین زمان بازآوایی آن ها ۷۹/۰ ± ۶۵/۳ ثانیه بوده است. میانگین شاخص افت انتقال صدا برای دیوارهای سمت پنجره (بیرون) dB ۳۷/۲ ± ۵۰/۲۶ و برای سمت راهرو و کلاس های مجاور dB ۲۶/۲ ± ۷۲/۲۹ بوده است. نتایج همچنین نشان داد که ۶/۷۰% از کلاس ها در شرایط غیر مجاز صدای زمینه بوده اند و در ۱/۶۱% از کلاس ها نیز تراز فشار صوت از حد مجاز بالاتر بوده است. ۹۹% دیوارهای سمت پنجره و ۱۰۰% دیوارهای سمت راهرو و کلاس های دیگر فاقد توان عایق سازی صوتی مورد نیاز بودهاند. تحلیل نتایج نشان داد که منابع داخل بنا علت اصلی بالا بودن آلودگی صدا بوده است. اصلاح آکوستیکی بنا برای مدارس موجود شامل: افزایش سطح موثر جذب کلاس ها از طریق استفاده از تایل های آکوستیکی در سقف و کنترل نشتی درب ها و پنجره ها و آموزش دانش آموزان از راه های پیشنهادی برای کاهش بار آلودگی صدا برای این مدارس می باشد. برای مدارسی که در آینده احداث خواهند شد نیز مکان یابی و طراحی مبتنی بر کنترل صدا ضروری به نظر میرسد