مقایسه و ارزیابی سیستم های مختلف خاکورزی وتاثیر آن بر عملکرد محصول پیاز در ناحیه شمالی خوزستان

پیاز یکی از محصولاتی است که هم به صورت بذر وهم به صورت نشاء کشت می شود ، اما خاکورزی زمین زراعی برای کشت پیاز در ایران به روش مرسوم صورت می گیرد و روش خاکورزی با گاوآهن برگرداندار دارای مصرف بالای انرژی و پایین بودن راندمان عملیات خاکورزی می باشد، لذا توجه و بررسی دیگر روش های خاکورزی ، بخصوص روش خاکورزی حفاظتی ضروری می باشد،به همین منظور درسال زراعی 89 – 1388 پروژه تحقیقاتی در دزفول جهت بررسی و مقایسه چند نوع سیستم خاکورزی با روش خاکورزی مرسوم بر روی محصول پیاز سفید به مرحله اجرا در آمد، تا بهترین سیستم خاکورزی برای منطقه مشخص شود ، پروژه در قالب طرح t - استیودنت با چهارتیمار اجرا شدونتایج با نرم افزار ( mstatc )تجزیه و تحلیل شد، سپس با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه بین میانگین ها صورت گرفت . تیمارها شامل چهار نوع سیستم خاکورزی می باشندکه شامل خاکورزی مرسوم (استفاده از گاوآهن برگرداندار + سه مرحله هرس بشقابی) ، خاکورزی عمیق(استفاده از چیزل پیلر+یک مرحله هرس بشقابی)،خاکورزی سطحی(سه مرحله هرس بشقابی)،خاکورزی حفاظتی (کشت مستقیم بر روی بقایای کشت قبل) بودند ،که کشت محصول پیاز برای هر چهار تیمار با استفاده از دستگاه ردیف کار معمولی اسرائیلی صورت گرفت و نتایج حاصل نشان داد که برای تعداد جوانه های سبز شده اختلاف معنی داری بین تیمار ها مشاهده شد و تیمار بی خاکورزی دارای سرعت جوانه زنی بیشترو تعداد بوته های سبز شده بیشتری نسبت به سایر تیمار ها بود و از نظرارتفاع بوته ها و قطر غلاف بالای غده ها ومیزان علف های هرز بین تیمار ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد