شناخت نقش برنامه ریزی در پایداری توسعه شهری

توسعه پایدار شهری توسعه ای است که به نیاز های مردم شهر در تمام ابعاد توسعه ازجمله اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، آموزشی، درمانی وغیره پاسخ گوید، اما بقا و دوام آن نیز تضمین گردد؛ به طوری که هم نسل های کنونی و هم نسل های آینده بتوانند از آن استفاده کنند. توسعه سریع شهری، در چند دهه معاصر از ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، محیطی و ... زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است. شهرها از عوامل اصلی ایجاد ناپایداری در جهان محسوب می شوند. بر این اساس با توجه به پیچیدگی ذاتی شهرها و ابعاد مختلف تاثیر گذاری آنها، شناخت عوامل، ابعاد و شاخص های مهم در جهت دستیابی به پایداری شهری ضروری به نظر می رسد. پاردایم پایداری و توسعه پایدار به ویژه در دهه اخیر به محور اصلی مباحث در بسیاری از رشته های علمی تبدیل شده است. به رغم اتفاق نظری که بر روی عناصر اصلی این موضوع وجود دارد لیکن سنجش وضعیت پایداری از چالشهای اساسی بحث محسوب می شود. شاید وجود دیدگاه ها و نظریه های مختلف فکری یکی از دلایل بروز چنین وضعیتی است ولی به نظر می رسد نبود معیارهای مشخص و معین برای تبیین وضعیت پایداری، دلیل قابل قبول تری باشد. از این رو ارایه مشخصه ها و ویژگی های شاخص های ارزیابی پایداری، محور اصلی موضوع مورد بحث در مقاله حاضر را تشکیل می دهد. در ابتدا نظریه های مختلف در مورد ارزیابی و پایداری به طور گذرا مطرح و سپس به اختصار اصول و روشهای ارزیابی پایداری مورد بحث می شود.