همکاری های نامتقارن ایران و امریکا در دوران اوباما

اگرچه سیاست خارجی امریکا در دوران اوباما با تغییرات مشهودی در مقایسه با گذشته روبه رو شده، اما زیرساخت های بنیادین در رفتار سیاسی و سیاست خارجی امریکا وجود دارد که به عنوان عناصر نسبتا پایدار و تغییرناپذیر در حوزه سیاست خارجی محسوب می شوند. رویکرد سیاست خارجی باراک اوباما را می توان گذار مجدد به واقع گرایی امنیتی دانست. زیرساخت نظریات واقع گرایی امنیتی بر موازنه گرایی و تعادل قرار داد. وی توانست الگوی جدیدی را در رفتار سیاست خارجی مورد پیگیری قرار دهد که مبتنی بر موازنه گرایی، تعادل، همکاری، مشارکت و چندجانبه گرایی می باشد. در این مقاله تلاش خواهد شد تا سیاست خارجی اوباما در ارتباط با ایران از منظر رئالیسم و در چهارچوب الگوهایی از موازنه گرایی و تعادل مورد بررسی قرار گیرد. می توان ویژگی اصلی رئالیسم مورد نظر اوباما را عبور از «ویلسونیسم مداخله گرا» و توجه به نشانههایی از پراگماتیسم در سیاست خارجی و به کارگیری الگوهای نتیجه محور دانست.