استحاله ی شخصیت در نمایشنامه ی آدم آدم است

نمایشنامه ی آدم آدم است نتیجه ی نگرش برتولت برشت به ایدئولوژی مارکسیسم در اواسط دهه ی بیست قرن بیستم است و در راستای مجاب کردن تماشاگر به لزوم تغییر جامعه بر اساس این مکتب قرار دارد. برشت در نمایشنامه ی خود مسخ و استحاله ی شخصیتی را که قادر به گفتن نه نیست، به تصویر کشیده است، فرآیندی که در نهایت منجر به این می شود که او هویت سابق خود را به دست فراموشی بسپارد و من جدیدی را برگزیند. برشت برای نشان دادن لزوم ایجاد تغییرات در جامعه ی سرمایه داری-- که هر آن چه را با انسانی که قادر به گفتن نه نیست، انجام می دهد--استحاله ی شخصیت اصلی نمایشنامه را به صورت گروتسک به تصویر کشیده است تا تماشاگر را به چالش با این شخصیت فرا خواندو او را وادار کند که با قدرت تفکر خود به مقابله با واقعیت های اجتماعی متجلی بر روی صحنه برخیزد، و در صدد تغییر و تحول اجتناب ناپذیر در جامعه برآید.