«هدیه مرگ»: خوانشی پسااستعماری از رمان حافظ طبیعت، اثر نادین گردیمر

هدف این مقاله بررسی رمان حافظ طبیعت (۱۹۷۴)، اثر نادین گردیمر، از منظر رویکرد پسااستعماری در نقد ادبی و با توجه ویژه به آرای همی کی. بابا است. نخست، به اجمال به طرح کلی داستان اشاره می شود و اهمیت این رمان خاص بررسی می شود. سپس به سبک روایت، شخصیت پردازی و بافت رمان (آپارتاید و فرهنگ «زولو») پرداخته خواهد شد. به طور کلی، در رمآن های گردیمر می توان مفاهیمی همچون تلاش برای حفظ هویت ملی (آفریقایی)، مخالفت با هرگونه تبعیض نژادی و سرکوب گری و برخورد فرهنگ ها را مشاهده کرد. در این رمان نیز تقابل فرهنگ بیگانه (اروپایی) و فرهنگ بومی (آفریقایی) به تصویر کشیده می شود و مفهوم «پیوندخوردگی فرهنگی» مطرح می گردد. همچنین، ضمن اشاره به شکاف ها و دوسویگی های گفتمان استعمار، مفهوم «تقلید» همی بابایی برای مداخله در روایت قدرت و مختل کردن آن معرفی و بررسی می گردد. از نظر بابا، تقلید و پیوندخوردگی راهبردهای بقا در شرایط ظلم و بیداد به حساب می آیند و به فرودست توان مقاومت و کنشگری می دهند.