تحلیلی بر کاربری فضای سبز در مناطق هشتگانه شهر اهواز با رویکرد کمی

کاربری اراضی شهر نشان دهنده ی سیمای کالبدی شهر و نحوه ی تخصیص فضای شهری به کاربری های مختلف است. برنامه ریزی کاربری اراضی لازمه برنامه ریزی نظام مند شهری، مدیریت کارآمد شهر و درنهایت دستیابی به توسعه ی پایدار شهری است. از بین کاربری های شهری، کاربری فضای سبز به علت کارکردهای توامان بیولوژیکی واجتماعی از اهمیت فراوانی برخوردار است به نحوی که وجود و توزیع مناسب این کاربری در شهرها سلامتی، سرزندگی، نشاط، و کنش های اجتماعی و ... را تقویت می نماید. روش پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع توصیفی-تحلیلی است. برای ارزیابی وضعیت کاربری فضای سبز در شهر اهواز سرانه وضع موجود این شهر با سرانه ایده آل مقایسه و کمبود در کل شهر و در مناطق مختلف شهر مشخص شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که سرانه کاربری فضای سبز درشهر اهواز حدود ۱۲ متر مربع است که در مقایسه با استاندارد جهانی، عدد پایینی است. بر همین اساس توزیع فضای سبز شهر اهواز در مناطق هشتگانه نیز به شدت نامتوازن است و عدالت فضایی در توزیع فضای سبز وجود ندارد.