اثر محدودیت آبیاری و کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی گندم
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات غلات، دوره: 10، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 178
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CRGU-10-4_001
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1400
چکیده مقاله:
بهمنظور ارزیابی اثر محدودیت آبیاری و کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون بر عملکرد و برخی ویژگیهای بیوشیمیایی گندم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. عاملهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل بهعنوان شاهد و قطع آبیاری از مرحله ۵۰ درصد سنبله دهی و آبستنی بهترتیب بهعنوان محدودیت ملایم و شدید آبی بر اساس کد ۵۵ و ۴۳ مقیاس BBCH)، محلولپاشی نانوسیلیکون (محلولپاشی با آب بهعنوان شاهد، ۳۰ و ۶۰ میلیگرم در لیتر بهترتیب معادل ۵/۲۲ و ۴۵ میلیگرم در مترمربع) و کودهای زیستی (عدم کاربرد بهعنوان شاهد، کاربرد قارچ مایکوریزا (Glomus mosseae)، کاربرد باکتریهای فلاوباکتریوم (Flavobacterium) و سودوموناس (Psedumonas Putida strain ۱۸۶)، کاربرد توام مایکوریزا و باکتریها) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان و قندهای محلول با کاربرد توام کودهای زیستی و محلولپاشی۳۰ میلیگرم در لیتر نانوسیلیکون تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی بهدست آمد. تحت شرایط آبیاری کامل و عدم کاربرد کودهای زیستی و نانوسیلیکون، فعالیت آنزیمهای کاتالاز، پراکسیداز و پلیفنولاکسیداز و میزان قندهای محلول بهترتیب ۷۸، ۴۹، ۶۴ و ۷۴ درصد در مقایسه با قطع آبیاری در مرحله آبستنی و کاربرد توام کودهای زیستی و محلولپاشی ۳۰ میلیگرم در لیتر نانوسیلیکون کاهش یافت. بیشترین محتوای پرولین با کاربرد ۶۰ میلیگرم در لیتر نانوسیلیکون (۵۰/۹ میکروگرم در گرم وزن تر) و کاربرد توام کودهای زیستی (۷/۹ میکروگرم در گرم وزن تر) در شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی (۹۷/۱۰ میکروگرم در گرم وزن تر) بهدست آمد. میزان پراکسیدهیدروژن نیز تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله آبستنی و عدم کاربرد نانوسیلیکون و کودهای زیستی، بهمیزان ۹۰ درصد نسبت به کاربرد ۶۰ میلیگرم در لیتر نانوسیلیکون و کاربرد توام کودهای زیستی در شرایط آبیاری نرمال افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه (۴۵۹۳ کیلوگرم در هکتار) از کاربرد توام کودهای زیستی و ۳۰ میلیگرم در لیتر نانوسیلیکون در شرایط آبیاری کامل بهدست آمد. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد توام کودهای زیستی و نانوسیلیکون بهواسطه بهبود ویژگیهای بیوشیمیایی گیاه، می تواند عملکرد دانه گندم را تحت شرایط محدودیت آبی افزایش دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرناز احمدی نورالدین وند
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
رئوف سید شریفی
استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سید عطاله سیادت
استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ایران
راضیه خلیل زاده
دانش آموخته دکتری، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :