تاثیرکاربرد نیتروژن و فسفر بر عملکرد و برخی ویژگی های خرما در منطقه ی میناب
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 172
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EJSMS-11-2_006
تاریخ نمایه سازی: 3 آبان 1400
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: از دیرباز کشت و پرورش خرما سهم ارزنده ای در پایداری و بهبود زندگی جوامع فقیر روستایی و مناطق دورافتاده داشته است. ایران دومین تولید کننده ی خرما در جهان است و میناب، یکی از شهرهای شرقی استان هرمزگان واقع در جنوب کشور، از اصلی ترین تولید کنندگان این محصول است. کشت و کار این محصول منبع اصلی درآمد اکثر کشاورزان میناب است که برای حفظ سودآوری این صنعت، عملیات مدیریت باغ مانند استفاده از مقدار مناسب کود مورد نیاز است. سالانه با هر برداشت، عناصرتغذیه ایی خاک در مقادیر مختلف از خاک تخلیه می گردند. این مقادیر بطور میانگین در یک باغ یک هکتاری با ۱۲۱ اصله نخل برای نیتروژن (N) و فسفر (P) به ترتیب در حدود ۴۲ و (kg) ۱۱ می باشد که در صورت عدم جایگزینی بهینه ی آن بر کمیت و کیفیت محصول تاثیر منفی بر جای می گذارد. بنابر این در این آزمایش، با هدف جایگزینی عناصرغذایی از دست رفته ی خاک ، تاثیر کاربرد سطوح مختلف N و P بر باردهی و ویژگی-های میوه در چرخه های پیاپی باردهی خرمای رقم مرداسنگ، رقم تحت کشت گسترده در منطقه ی میناب، ارزیابی شد.مواد و روش ها: این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به مدت شش سال روی درختان شش ساله در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب انجام شد. هدف از انجام آزمایش نیز بررسی تاثیر کاربرد عناصر غذایی N و P بر عملکرد و برخی ویژگی های خرمای رقم مرداسنگ بود. متغیر های مستقل، سطوح مختلفN (۰، ۱۵۰، ۲۰۰ و (g tree-۱) ۲۵۰) از منبع اوره و P (P۲O۵) (۰، ۶۶ و (g tree-۱) ۸۸) از منبع سوپرفسفات تریپل و متغیرهای وابسته، عملکرد میوه و ویژگی های کیفی بودند. در سال های بعد، به ازای هر سال افزایش سن درخت، به هر سطح N به ترتیب ۰، ۶۰، ۱۲۰ و (g) ۱۸۰ و به هر سطح P به ترتیب ۰، ۲۰ و (g) ۴۰ (P۲O۵) اضافه شد.یافته ها: عملکرد تیمار N۴P۲ در بالاترین گروه آماری و تیمار N۱P۱ (بدون استفاده از N و P) در پایین ترین گروه آماری قرار گرفت. بیشترین میانگین وزن گوشت دانه ی خرما (FW) و درصد قند کل محلول (TSSu) از تیمار N۴P۱، درحالیکه بیشترین درصد کل مواد جامد محلول (TSS) از تیمار N۲P۳ بدست آمد.نتیجه گیری: کاربرد N و P در مقایسه با شاهد به طور معنی داری عملکرد را افزایش داد. بالاترین سطح N مورد استفاده ((g tree-۱) ۲۵۰) علاوه بر ایجاد بیشترین مقدار عملکرد، منجر به حصول بالاترین میانگین FW میوه و درصد TSSu شد. بالاترین سطح P مورد استفاده ((g tree-۱) ۸۸)، بیشترین درصد TSS را ایجاد کرد. در کل این نتایج نشان داد که کاربرد N و P، تاثیر معنی داری بر عملکرد و برخی ویژگی های نخل خرما در منطقه ی میناب داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یعقوبعلی کرمی
بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس،سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شیراز، ایران.
یعقوب حسینی
بخش تحقیقات خاک و آب/ مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس. ایران.
علیرضا فلاح نصرت آباد
موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
حامد حسن زاده خانکهدانی
بخش تحقیقات زراعی و باغی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :