تاثیر داده های پایه و مقیاس زمانی در انتخاب روش منطقه بندی خشکسالی

یکی از مسائلی که در مطالعات خشکسالی مورد بحث است توسعه مطالعات نقطه ای به گستره مکانی و به عبارت بهتر مطالعات منطقه ای خشکسالی می باشد. در بخش اول در این تحقیق به منظور بررسی اثر تغییرات ایجاد شده در توزیع احتمالاتی مقادیر بارندگی در روش SPI بر توزیع مکانی خشکسالی، ابتدا از بارش و سپس از SPI به عنوان داده پایه استفاده شد. نتایج به دست آمده برحسب مقیاس زمانی و روش مورد استفاده در تحلیل منطقه ای در حوضه آبریز تالاب انزلی کاملا متفاوت بود. نتایج به دست آمده نشان داد با کاهش تداوم زمانی مورد مطالعه به کم تر از ۱ سال، درحالیکه با استفاده از شاخص SPI منطقه کاملا همگن است و کل حوضه عملا یک منطقه به حساب آورده می شود، از نظر بارش منطقه همگن به شمار نمی آید. نتیجه مهم به دست آمده آن بود که در تحلیل مکانی خشکسالی، برخلاف آنچه که مرسوم است باید ابتدا منطقه بندی بر اساس بارش صورت پذیرد و سپس در زون های به دست آمده خشکسالی مورد بررسی قرار گیرد. در بخش دوم تحقیق مقایسه ای بین سه روش معمول در تحلیل منطقه ای یعنی خوشه بندی سلسله مراتبی، خوشه بندی افرازی و گشتاورهای خطی بر روی مقادیر بارندگی و همین طور SPI صورت گرفت. نتایج نشان داد استفاده از روش گشتاورهای خطی در مقابل روش های خوشه بندی، در منطقه مورد مطالعه، مناسب تر است. نتیجه مهم به دست آمده از این بخش آن بود که با کاهش مقیاس زمانی مورد مطالعه تفاوت میان روش های منطقه بندی معنی دارتر و انتخاب روش منطقه بندی از اهمیت بیش تری برخوردار می گردد.