ارائه مدل قیمتگذاری پارکینگ حاشیه ای شهر تهران

سیاست قیمتگذاری پارکینگ به عنوان یکی از ابزارهای مدیریت تقاضای سفر در طرح جامع حمل ونقل و ترافیک تهران مطرح شده است. مطالعات پیشین قیمت گذاری پارکینگ یا سعی در مدل کردن قیمت فضاهای پارک براساس هزینه زمین، هزینه نصب و استقرار تجهیزات، هزینه تعمیرات و نگهداری سالیانه و...، با توجه به نرخ بازدهی سرمایه و نرخ رشد سالیانه قیمت زمین داشتند و یا تغییر شیوه حمل و نقلی را پساز قیمت گذاری را بوسیله توابع انحراف تقاضا مدل می کردند..اما برای مشخص کردن قیمت محل پارک از نگاه مجری یا سیاستگذار متغیرهای دیگری نیز دخیل هستند که در این مطالعه به آنها پرداخته شده است. برای اجرایی نمودن این سیاست، تعیین هزینه پارک حاشیه ای با توجه به ویژگیهای عرضه، تقاضا و موقعیت محل ضروری میباشد. از اینرو در این مقاله به روشی جدید ،ساخت مدلی برای تعیین هزینه پارک براساسمتغیرهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است. متغیرهایی که در این مدل بکار رفته است شامل تعداد فضای پارک غیرحاشیه ای، کمبود فضای پارک حاشیه ای، مدت زمان کمبود فضای پارک حاشیه ای، متوسط زمان پارک، نوع کاربری، قیمت زمین، تراکم کاربری، نوع عملکرد معبر، نسبت حجم به ظرفیت و سرفاصله زمانی اتوبوس ها میباشند. به کمک مدلی که قیمت پارکینگ را به این متغیرها وابسته میکند. میتوان هزینه پارک را در هر نقطه از شهر تعیین نمود البته برای تعیین قیمت حداکثرپارکینگحاشیه ای در شهر تهران که ورودی مدل است اطلاع از تغییر تقاضا پساز اعمال سیاست قیمتگذاری موردنیاز میباشد. زیرا پساز اعمال قیمتمقادیر متغیرهای تقاضا تغییر خواهد کرد. بنابراین انجام مطالعه الاستیسته برای تعیین رابطه قیمت با تقاضای پارکضروری است.اما به هر حال مدل پیشنهادی با ملحوظ کردن متغیرهای مختلف تناسب مطلوبی را بین قیمتهای پارک حاشیه ای برای معابر شهر تهران فراهم می کند که در مطالعه موردی این موضوع مشاهده گردید.